Ægir - 01.03.1981, Blaðsíða 31

ætt*> a.m.k. að einhverju leyti, leysa atvinnu-
erfiðleika þessa þorps með því að leyfa kolaveiðar
rneð togveiðarfærum, undir eftirliti, úr hinni
geipilegu gullkistu sem þar er að finna.
•
Fram til þessa hefur ekki náðst samkomulag
01landa Efnahagsbandalagsins um nokkurt
sJavarútvegsmál, að kalla. Eina undantekningin er
e-t-v- að Grænlendingar hafa náð fram samþykki
Urr> aflakvóta sem þeir eru eftir aðstæðum ánægðir
með. Samkomulag þetta tryggir Grænlendingum
þeir mega veiða við Vestur-Grænland 27.000
tQnn af rækju, 50.000 tonn af þorski og 1.270 tonn
af laxi. Einkum eru menn ánægðir með rækju-
votann, sem er af sömu stærðargráðu og aflageta
rækjuflotans er. Samþykkt var að leyfa veiðar á
samtals 30.000 tonnum af rækju við Vestur-Græn-
and og fengu Norðmenn leyfi til að veiða þar,
•000 tonn, Danir 1.000 tonn, Færeyingjar 600
ronn og Frakkar 400 tonn, og er þetta samkvæmt
ríioleggingum fiskifræðinga sem álíta að veiða megi
a bilinu 27-32 þúsund tonn af rækju á þessum slóð-
Urrr árlega.
E°n hefur ekki verið gengið endanlega frá
rækjukvótum á Austur-Grænlandsmiðum, þó
ynr íiggj ag Norgmenn mUni fá leyfi til að veiða
' 00 tQnn og Færeyingar líklega 1.200 tonn. Hafa
rænlendingar einnig áhuga fyrir að fá úthlutað
einhverju magni af rækju á þessu svæði.
af,'^Overjar fengu heimild til að veiða 5.000 tonn
porski við Austur-Grænland og telst annar fisk-
1 er með þorskinum veiðist þar með.
æreyska netagerðin „Vonin” hf. í Fuglafirði
p3r. stofnsett og hóf framleiðslu fyrir 10 árum.
ynrtækið hefur dafnað undanfarin ár og fram-
j.ei tr nú milli 80 og 90% af öllu því trollneti sem
æ.reyski togaraflotinn notar, en auk þess flytja
eir út umtalsvert magn af neti. Stofnendur og
r'gendur „Vonarinnar” eru fimm, allt gamal-
yndir togaraskipstjórar og eru tveir þeirra ennþá
In^^púi á sjónum. Hafa því verið hæg heimatök-
njá fyrirtækinu við að útfæra hugmyndir og
era l’*raunir með ýmsar gerðir trolla. Við þessar
tilraunir hafa forráðamenn „Vonarinnar” komist
að þeirr niðurstöðu að sérhver togari þyrfti helst
að vera með sérhönnuð, eða e.t.v. mætti kalla það
klæðskerasaumuð troll, sem hæfðu öllum þáttum
veiðanna eftir atvikum, þ.e. fyrst og fremst skip-
inu sjálfu, þá miðunum og fisktegundunum sem
verið er að veiða hverju sinni.
En eigendur „Vonarinnar” voru alls ekki full-
komlega ánægðir með að gera eingöngu tilraunir
sínar um borð í togurunum, þar eð hreyfingar
trollsins sjálfs á sjávarbotninum voru ávallt meira
eða minna ágiskunarefni. Var þess vegna farið inn
á þá braut fyrir tveimur árum að láta byggja
veiðarfæratilraunatank, sem er 30 m langur, 4 m
breiður og 3,2 m djúpur. Tekur tankurinn 480
tonn af vatni og er hann útbúinn með gluggum
meðfram hliðum, svo hægt sé að fylgjast nákvæm-
lega með trollinu meðan tilraunir standa yfir.
Tankurinn í Fuglafirði er ólíkur flestum öðrum
veiðarfæratönkum að því leyti að trollið er dregið
með rafmagnsspili eftir botni tanksins, en venjan
er, að trollin eða veiðarfærin sjálf eru ekki hreyfð úr
stað, heldur er vatninu dælt eftir tönkunum.
Hjá „Voninni” starfa að jafnaði 30 manns, en
til samanburðar starfa um 185 manns hjá „Hamp-
iðjunni” hér í Reykjavík, en að vísu vinna ekki
allir starfsmenn „Hampiðjunnar” við veiðarfæra-
framleiðslu.
Því betur sem menn kynna sér hin mikilvægu og
margvíslegu not sem að veiðarfæratilraunatanki eru
fyrir sjávarútveginn í heild, því óskiljanlegra
verður hverjum þeim sem um þessi mál hugsar,
hversvegna jafnsjálfsagður og einfaldur hlutur
skuli ekki hafa verið byggður hér á landi fyrir
löngu. B.H.
Veiðarfœratilraunatankurinn í Fuglafirði, Fcereyjum.
ÆGIR — 151