Ægir - 01.09.1982, Qupperneq 17

^P'kið kápunni. Eftir fláningu er skinnið látið
0 na á ísnum. Síðan eru skinnin látin í eina kös í
stlna. Mikilvægt er að skinnin komist ekki í
við jarn °£/eða sólarljós. Til vara er
anr ' s^innin efni til hindrunar þránun (svokallað
Ur !®ui)- Engin kæling er í lestunum, en hafa verð-
kölHhU8a’ að ^P111 eru nær a^r 1 mjög
f . Uln sjó. Að sögn veiðimanna, væri auðvelt
ve'ð' °^^ur að safna skinnum saman frá
1 'stöðvum hérlendis á þennan hátt.
Settrarðyeisla á kjöti er meira vandamál. Það kjöt
t *kið er í soðið er ýmist fryst eða saltað, eða
. 1 í lok veiðiferðar og getur þá haldist óskemmt
takeimleiöinni- Hafa sumar skúturnar reynt að
að ser eitthvert magn af kjöti, og þá reynt
he a^a bví köldu, en slíkt hefur yfirleitt mis-
vik‘AUaSt' ^ln iei^in er sv0 meltan eins og áður er
þe 1 að> en skipin hafa enn ekki verið útbúin til
að Sa ^ td *tti að koma nýting á meira kjöti, yrði
8era viðamiklar breytingar á skipunum.
Niðurstöður
J*vil nú draga saman þau atriði sem ég tel
y. u til að athuga betur.
Senilnnsla svipuð þeirri sem fram fer í Tromsö, þar
magn a^ skinnum er afspikað og saltað
le . skinn), getur aldrei átt sér hliðstæðu hér-
skin^l Þess er hráefni of lítið (talað er um 10000
að at,her a l^ndi). Samt sem áður tel ég ástæðu til
um u®a þann möguleika að safna saman skinn-
latl^annaöhv°rt af öllu landinu, eða af ákveðnum
haf^SVæðum> og vinna þau síðan í saltpækil. Ég
0g s 1 samband við framleiðanda afspikunarvéla,
þess^Urðlst fyrir um verð á slíkum tækjum. Vélar
j3urf r eru mjög sjaldan smíðaðar fyrir selskinn, og
kostn' tramleiðandi tíma til að athuga hugsanlegt
að iútaðarverð slíkra véla. Munu upplýsingar þar
um erandl berast á næstunni. Ef verð á slíkum vél-
< skikkanlegt, mætti hugsa sér að koma slíkri
gaetj u a hérlendis. Óliklegt er að slík vinnsla
kleiftStaðtð undir sér sem slík, en hún gæti gert það
veruieað nýta það sem til fellur af skinnum án
að r^?s kostnaðar, ef um auknar selveiðar verður
slikf k hérlendis- Spikið er ekkert vandamál sem
PVl það mætti vinna í venjulegri lýsis-
bræðslu. Það er því ástæða til að ætla að ofan-
greind vinnsla gæti fallið saman við hefðbundna
fiskverkun.
Varðandi kjötið, þá tel ég ástæðu til að líta
frekar á meltuframleiðslu. Ástæðan er sú, að slík
framleiðsla getur auðveldlega farið saman við
vinnslu á fiskúrgangi og slógi, og geri ég þá ráð
fyrir að fiskvinnslustöðvar verði í auknu mæli út-
búnar tækjum til slíkrar vinnslu. Væri þá opinn sá
möguleiki að koma selkjöti í skepnufóður fyrir
landbúnaðinn gegnum fiskvinnsluna.
Ekki er um veruleg vandkvæði að ræða á fram-
kvæmd slíkra hugmynda m.t.t. tæknilegra atriða.
Hins vegar er ljóst að selveiðar okkar eru mjög
dreifðar, heildarafli lítill, og miðað við núverandi
afurðaverð, er ekki hægt að reikna með hag-
kvæmni. Ólíklegt er að afurðaverð hækki frá því
sem nú er, bæði hvað varðar skinn og kjöt. En
fyrst farið er að drepa sel vegna hringormavanda-
málsins, þá ber okkur skylda til að kosta einhverju
til, til þess að nýta það sem til fellur.
Ég tel því ástæðu til að við gerum okkur enn
betur grein fyrir aðstæðum hérlendis varðandi
skipulagðar veiðar, að gerð verði nánari athugun á
því að koma hér upp aðstöðu til skinnaverkunar í
salt, og að athugaðir verði nánar möguleikar á
meltuframleiðslu úr selkjöti.
5 1
z i4.
Meltutœki um borð í selfangara.
ÆGIR — 465