Ægir - 01.10.1982, Qupperneq 57

°8 síðan vægið í öxlinum, en þessar stærðir eru
m^ldar með þeim mælitækjum, sem fyrr var fjall-
a° um. Næst kemur útreiknað afl i skrúfuöxli og
Sl an afl í vél, en reikna má með 3 °Io töpum i
mðUrfærslUgír. Aftast kemur síðan útreiknaður
®yðslustuðull, en til að fá hann var eðlisþyngd
Peirrar olíu, sem notuð var, mæld, og reyndist hún
0.837 g/cm3 við 15°C.
* ufla II sýnir tilsvarandi niðurstöður og útreikn-
nSa fyrir mælingu í Víkingi AK, sem fram fór á
stað 9. október s.l. Þessi mæling var fram-
strax eftir botnhreinsun skipsins, en sam-
^arandi mæling var gerð 1. október, rétt fyrir
, e'nsun, og verða þessar mælingar bornar saman
annarri grein, sem birtast mun fljótlega. í töfl-
nni eru samsvarandi tölur og í töflu I, nema
s gning er þarna lesin af mæli sem sýnir stöðu
'Ptiteinsins, og munur á afli í öxli og afli í vél, er
, k 3% tapa í gír, afl sem fer i að snúa óútkúplan-
8u nflúttaki á framenda vélarinnar. Þetta afl var
h með sama hætti og skrúfuöxulaflið, og
65nndÍSt vera ^ ^10 vi^ ^5® sn/mín, 44 hö við
sn/mín og 53.5 hö við 750 sn/mín.
st a tlnuritum 1 °8 II kemur fram samband eyðslu-
k uis vélar, afls og snúningshraða. Eins og fram
m^ur á línuritunum fæst hagstæðari eyðslustuð-
0 með rneira álagi á því álagssviði sem mælt var,
. talist getur eðlilegt notkunarsvið skipanna.
e l.að við t.d. að nota þurfti 600 hö í Svaninum,
j^ir vélin um 154 g/haklst við 750 sn/mín, á móti
go/ ®/ilaklst við 600 sn/mín, eða eyðslan er um
er ,.meiri við háa snúningshraðann. Ef á sama hátt
ltlð a 1200 ha álag á vélinni í Víkingnum, eyðir
n Um 186 g/haklst við 750 sn/mín, á móti um
167 g/haklst við 600 sn/mín, eða eyðslan er um
11% meiri við háa snúningshraðann. Einnig kemur
fram af linuritunum að munur á eyðslustuðli er
meiri við hærri snúningshraða, og sömuleiðis við
lægri hestaflatölu.
Ef línuritin eru borin saman, kemur í ljós, að
eyðslustuðullinn er hærri fyrir vélina í Vikingi, og
einnig breytist stuðullinn mun meira fyrir þá vél.
Ef þær litlu upplýsingar, sem viðkomandi fram-
leiðendur gefa upp um eyðslu þessarra véla, eru
bornar saman við samsvarandi niðurstöður
Tæknideildar, kemur i ljós að í Svan gefa mæli-
niðurstöður um 3% lægri eyðslustuðul en fram-
leiðandi gefur upp, en í Víkingi eru mæliniðurstöð-
ur um 1% hærri. Með þeirri mælitækni sem notuð
er hér, er gert ráð fyrir að skekkjan geti verið allt
að 3%, og er ofangreindur munur innan þeirra
marka. Ekki má líta á þennan samanburð sem al-
gildan samanburð milli þeirra vélagerða sem hér
eru mældar, þar sem hér er aðeins um mælingu á
einni vél frá hvorum framleiðanda að ræða, en
ástand vélanna, aldur og stilling getur hér haft
veruleg áhrif.
Á línuritum III og IV kemur fram samband olíu-
notkunar og siglingahraða, við mismunandi sam-
spil skrúfustigningar og snúningshraða. Heil-
dregnu línurnar sína samband olíunotkunar og
hraða miðað við fastan skrúfuskurð, en brotnu lin-
urnar samband olíunotkunar og hraða miðað við
fastan snúningshraða. Af línuritunum kemur ber-
lega í ljós, að hagstæðast er að keyra á sem mest-
um skurði og minnstum snúningshraða. Af þessu
leiðir að miðað við olíunotkun á að stjórna sigl-
ingahraðanum með snúningshraða vélarinnar en
ÆGIR —561