Ægir - 01.10.1982, Blaðsíða 58

Linurit III: Svanur RE.
ekki skrúfustigningu, heldur á hún að vera sem
mest.
Ef við skoðum í báðum tilfellum muninn, sem
fram kemur við ca 75% af fullum siglingahraða
skipanna fæst:
Fyrir Víking AK verður þetta 12 hn hraði, og
við fullan snúningshraða verður oliunotkunin
um 236 1/klst, en stigningin er ákaflega lítil.
Lágmarksnotkunin er aftur á móti um 178
1/klst við fulla stigningu og lágan snúnings-
hraða. Olíunotkunin er því um 33% meiri við
háa snúninginn.
Fyrir Svan RE er samsvarandi siglingahraði um
9 hn, og við fullan snúningshraða verður olíu-
notkunin um 85 1/klst. Við fulla stigningu og
lágan snúningshraða verður olíunotkunin aftur
á móti um 49 1/klst. Hér er notkunin um 73%
meiri við háa snúningshraðann.
Línurit IV: Víkingur AK.
Þau áhrif, sem hér um ræðir, eru minni við rne .
siglingahraða, en vaxa aftur á móti mikið við
hraða' * , a eetuf
Af ofangreindum tölum er ljóst, að þao »
skipt afar miklu máli með tilliti til oliunotku
að vélin sé notuð á skynsamlegan hátt. Sú ra
un, sem algeng hefur verið í nýsmíðum og ^
ingum á skipum nú hin síðari ár, að láta
knýja riðstraumsrafal í gegn um fast aflu
getur að okkar mati verið hættuleg. í þe'01
um, sem þetta er gert, er hætta á að vélin se
keyrð á þeim snúningshraða sem þarf til a ^ j
rafalinn, jafnvel þó álagið á vélinni sé mjög 1
slíkum tilfellum getur olíunotkunin gre,n!j er
orðið mjög mikil, og sú raforka sem framiei
þar með orðin óhóflega dýr.
562 — ÆGIR