Ægir - 01.02.1989, Blaðsíða 6

58
ÆGIR
2/89
Margir karmast viö þessa
hendingu úr vinsælum sjó-
mannavalsi sem enn er sunginn
viö raust á samkomum, a.m.k.
viö Eyjafjörö. Haraldur Zop-
honíasson verkamaöur á Dal-
vík orti Ijóöiö á síldarárunum.
------Hábyggt flutningaskip á
ferð úti fyrir Norðurlandi. Brúin
gnæfir yfir gámana á þilfarinu.
Stefna hefur verið sett á Eyjafjörð.
Þetta er áætlun. Fastir liðir eins og
venjulega, — einu sinni í viku. Það
er bjart, N.A. stinningskaldi og
töluverður sjór. Þetta stóra skip
líður bara áfram og hreyfist varla
að öðru leyti. Sjómanninum í
hlýrri brúnni verður hugsað til
þeirra sem áður fyrr slöguðu hér
um svið undir seglum eða börðu á
árum. Hann veit að frá Eyjafirði
var sóttur sjór allt frá landnámstíð
og þaðan voru margir fræknir sjó-
sóknarar. - já, hvílíkur munur.
Flutningaskipið er nú komið í
fjarðarmynnið og stefnu er breytt
og sett á Dalvík, vestan við Hrólfs-
skeriö. - Já, Dalvík. Þessi bær hef-
ur verið í örum vexti en farmann-
inum unga finnst hann vita næsta
lítið um þennan stað, utan það að
þeir koma vikulega þangað og
hafa gert á annað ár.
Þar sem þeir sigla inn fjörðinn á
hægu lensi veit „rórmaðurinn''
ekkert um fiskislóð Svarfdæla á
þessum slóðum, - mið smábát-
anna hér áður fyrr. Hann gaetif
þess eins að skipið haldi stefnu
sinni beint til Dalvíkur. Tækin sja
raunar um þetta fyrir hann, - en
samt, — hann, - maðurinn verður
að vera vakandi, - og er það. Þeir
sigla þar um er sexæringar og
smáhorn lögðu lóðir sínar um og
eftir síðustu aldamót. Miðin eru
mörg. Frá Ólafsfjarðarmúla og inn
má nefna nokkur: Vogar, Mígindi.
Galtarfjörur, Flesjur, Sauðanes,
Syðrivík, Bikhóll, Tigi, Hólsbót og
Rifið sem er hryggur er gengur
norður frá Hríseynni og „Skerið
stendur á. „Oftast var lagt rneð-
fram Rifinu ..."
Skipið nálgast Dalvík sem er
bærinn við samnefnda vík. Aður
kallaður Böggvisstaðasandur og
enn fyrr jafnvel Svarfaðardalsvík-
Bændur töluðu um að fara niður a
Sand, jafnvel Strönd, - Upsð'
strönd, sem hét og heitir norðan
núverandi Dalvíkur. Dalvík er 1