Tímarit lögfræðinga - 01.03.1952, Síða 22

16
Tímarit lögfræSinga
togarar, sem færðu út kvíar athafna sinna, sjá sig undan
ströndum Noregs á svæðinu vestur af Norðurhöfða, og
áminningum og tökum fjölgaði. Hinn 27. júlí 1933 sendi
ríkisstjórn Hins sameinaða konungsríkis norsku ríkis-
stjórninni orðsendingu, þar sem kvartað var undan því,
að norsk yfirvöld hefðu notað óréttlætanlegar grunnlínur
við afmörkun landhelginnar. Hinn 12. júlí 1935 var norski
konungsúrskurðurinn settur, er afmarkar norska fiski-
veiðasvæðið norðan 66° 28,8' norðl. breiddar.
Hið sameinaða konungsríki lét bera fram hvassar um-
tölur í Oslo, og kom þá til orða að leggja deiluefnið fyrir
hinn fasta milliríkjadómstól. Á meðan beðið var eftir úr-
slitum þessara samningaumleitana, gerði norska ríkis-
stjórnin kunnugt, að norsk varðskip mundu fara vægilega
með erlend skip, er væru að veiðum tiltekinn spöl innan
fiskiveiðimarkanna. Þar sem ekkert samkomulag náðist,
lét norska ríkisstjórnin 1948 af hinni vægilegu framkvæmd
úrskurðarins frá 1935. Árekstrar urðu nú æ tíðari. All-
margir brezkir togarar voru teknir og dæmdir. Þá var það,
að Hið sameinaða konungsríki höfðaði mál þetta.
1 inngangsorðum norska konungsúrskurðarins frá 12.
júlí 1935 um afmörkun norska fiskiveiðasvæðisins eru
greindar þær ástæður, sem ákvæði hans eru reist á. 1 því
sambandi er vitnað til „traustra þjóðlegra réttinda", til
„þeirra landfræðilegu aðstæðna, sem mest eru áberandi á
ströndum Noregs“, til „gæzlu meginhagsmuna íbúanna í
nyrztu héruðum landsins". Einnig er hann studdur við
konungsúrskurði frá 22. febrúar 1812, 16. október 1869,
5. janúar 1881 og 9. september 1889.
1 úrskurðinum er svo mælt, að „markalínur norska fiski-
veiðasvæðisins að úthafinu fyrir þeim hluta Noregs, sem
liggur norðan 66° 28,8' norðl. br., skuli dregnar samsíða
beinum grunnlínum, sem aftur eru dregnar milli fastra
staða á meginlandinu, eyjum eða klettum, allt frá yzta stað