Tímarit lögfræðinga - 01.03.1952, Page 41

Haagdómui'inn í fiskvciðamáli Brctlands og Norcgs
35
gæta á þessu svæði um fiskveiðar, hefur sem stórveldi frá
fornu fari haft mikla íhlutun um sjórétt og sérstaklega
um vernd frjálsra siglinga um höfin. Því gat því ekki verið
ókunnugt um úrskurðinn frá 1869, sem undireins hafði
valdið því, að franska ríkisstjórnin beiddist skýringa. Og
með því að það hlaut að þekkja hann, gat það ekki heldur
verið í vafa um, hvað fólst í ákvæðum hans, þar sem skýrt
er tekið fram, að hann kveði á um beiting kerfis. Sama
athugun á því frekar við um úrskurðinn frá 1889, er varo-
ar landhelgismörk Romsdals og Norðmæris, en Hið sam-
einaða konungsríki hlýtur að hafa skilið hann sem endur-
nýjaðan ytri vott um hina norsku meðferð mála.
Horf Noregs við milliríkjasamningnum frá 1882 um
fiskiveiðareglur í Norðursjó er einnig atriði, sem hlýtur
að hafa vakið athygli Stóra-Bretlands. Tæpast 'hefur nokk-
ur milliríkjasamningur um fiskiveiðar haft meiri þýðingu
fyrir strandríkin við Norðursjó eða skipt Stóra-Bretland
meira máli. Synjun Noregs um að gerast aðili að þessum
milliríkjasamningi hafði vitaskuld í för með sér, að til
álita kom afmörkun á yfirráðasvæði hans á sjó og, eink-
anlega að því er firði varðaði, afmörkun þeirra með bein-
um línum, en Noregur sætti sig ekki í því efni við há-
markslengd þá, sem upp var tekin í milliríkjasamningn-
um. Þegar litið er til þess, að nokkrum árum áður hafði
afmörkun landhelgi fyrir Sunnmæri með úrskurðinum frá
1869 verið lýst sem beiting á norska kerfinu, verður ekki
komizt hjá að álykta, að fram hafi verið sett þá þegar
greinilega öll atriði, er vörðuðu landhelgismál Noregs.
Leitan Stóra-Bretlands síðar eftir því að fá Noreg til að
gerast aðili að milliríkjasamningnum sýnir ljóslega, að
því var kunnugt um málið og taldi sig það miklu varða.
Dómurinn tekur fram, að ríkisstjórn Hins sameinaða
konungsríkis hefur látið hjá líða að orða áskilnað, að því
er varðar aðstæður, er hlutu að eflast með ári hverju.
Hið almenna vitorð um staðreyndir, íhlutunarleysi þjóða
almennt, staða Stóra-Bretlands við Norðursjó, hagsmunir
þess sjálfs í málinu og hið langvarandi aðgerðarleysi þess