Tímarit lögfræðinga - 01.03.1952, Síða 48

42
Timarit lögfræSinga
Samkvæmt viðaukagrein við samninginn var stjórnum
annarra ríkja, er stunda fiskveiðar umhverfis Island, heim-
ilað að ganga að samningi þessum. Auk þessa gátu ríki,
sem beztu kjara nutu samkvæmt samningum, hlotið sama
rétt til fiskveiða umhverfis landið sem brezkir þegnar
fengu.
1 framkvæmdinni var farið með alla erlenda þegna, sem
hér við land stunduðu fiskveiðar, eftir ákvæðum samn-
ingsins, enda lögðu íslenzkir dómstólar hann til grund-
vlalar í dómum sínum alla þá tíð, sem hann var í gildi.
Samkvæmt 2. málsgr. XXXIX. gr. samningsins gat hvor
aðilja sagt honum upp með tveggja ára fyrirvara. Sam-
kvæmt uppsögn af hálfu Islands féll hann r~ gildi 3. okt.
1951.
Samkvæmt 2. málsgr. 6. gr. dansk-íslenzkra sambands-
laga 30. nóv. 1918 höfðu danskir þegnar sama rétt til fisk-
veiða í íslenzkri landhelgi, hvar sem þeir voru búsettir,
sem íslenzltir þegnar. Þenna samningsbundna rétt misstu
Danir með skilnaði Islands og Danmerkur 1944 samkvæmt
lögum nr. 18/1944. Sbr. þó um Færeyinga, lög nr. 85/1946.
I landi slíku sem Islandi, þar sem utanríkisverzlun og
þar með afkoma allra landsmanna er svo að segja alger-
lega háð árangri af fiskveiðum landsmanna, hlaut friðun
inna helztu fiskimiða umhverfis landið að verða það tak-
mark, sem keppa bæri að, svo sem með nokkru móti mætti
unnt verða. Tilraun í þessa átt var gerð með lögum nr.
44/1948, þar sem sjávarútvegsmálaráðuneytinu er boðið
að ákveða með reglugerð takmörk verndarsvæðis við
strendur landsins innan endimarka landgrunnsins, þar
sem allar veiðar verði háðar íslenzkum reglum og eftir-
liti, enda verði friðun á landgrunninu á engan hátt rýrð
frá því, sem verið hefur. Svo skal ráðuneytið ákveða allar
þær reglur, sem nauðsynlegar eru til verndar fiskveiðun-
um á ofangreindum svæðum, enda verði framkvæmd reglna
þessara í samræmi við milliríkjasamninga.
1 lögum þessum eru engin friðunartakmörk ákveðin.
Ætlazt er til, að þau verði tiltekin svo sem vísindalegar