Tímarit lögfræðinga - 01.03.1952, Qupperneq 55

Réttur þcgna crlendra rlkja til fiskvciSa við island
49
þegnum annarra ríkja. Og naumast verður það fullyrt, að
ákvarðanir þær, sem nú hafa í þessu efni verið teknar, séu
óskynsamlegar. Og svo má sýnast sem það væri í raun
réttri í þágu allra, að fiskistofninn sé verndaður með
sæmilegum hætti gegn hreinni og beinni rányrkju slíkri
sem nú sýnist vera rekin.
Islenzka ríkið hefur sennilega bundið sér þyngri bagga
um gæzlu inna nýju reglna en áður hvíldi á því um gæzlu
fiskveiðalaga, meðan inar eldri reglur um landhelgi Is-
lands voru framkvæmdar. En við því verður bæði löggjaf-
ar- og framkvæmdarvald að bregðast með fullum mann-
dómi, eftir því sem allar aðstæður frekast leyfa.
Rétt er að vera við því búinn, að annað ríki kunni að
véfengja rétt Islands til slíkrar ákvörðunar sem hér er
um að tefla. Véfengingin kann að koma fram fyrst og
fremst í mótmælum til íslenzku ríkisstjómarinnar. 0g þá
er að svara þeim með viðeigandi hætti. En véfenging kann
að koma fram með öðrum hætti. Ef erlent veiðiskip er
tekið vegna veiða á svæði, sem því hefði verið leyfilegt að
veiða á samkvæmt inum eldri reglum, en óheimilt sam-
kvæmt inum.nýju, mættu varnir í því máli hníga að því,
að íslenzka ríkinu hefði verið óheimilt að alþjóðarétti að
kveða svo á um landhelgi sína og friðunarsvæði sem orðið
er. Kæmi atriðið þá til úrlausnar íslenzkra dómstóla um
sekt eða sýknu ákærða í því máli. En svo gæti og komið
fram áskorun frá því ríki, er skarðan hlut þættist fá, um
lagningu þessa atriðis til úrlausnar fyrir milliríkjadóm-
inn í Haag, svo sem Noregur og Bretland gerðu. Ef slíkt
skyldi verða að ráði, þá má ætla, að hvor tveggja aðili
mundi sæta úrlausn hans, eins og Norðmenn og Bretar
virðast munu gera.
E. A.