Tímarit lögfræðinga - 01.11.1987, Blaðsíða 22

6.2. VINNUTÍMI.
Dómarar í Þýskalandi eru ekki bundnir við fastan vinnutíma. Þeim
er þó gert að skila 40 stunda vinnuviku. Ekki eru ákvæði um þetta í
lögum en frelsi þetta byggist á langri hefð. Örlítill blæbrigðamunur er
á túlkun yfirmanna í dómsmálaráðuneytinu og forráðamanna dómstóla
á þessum frjálsa vinnutíma. Af hálfu dómsmálaráðuneytisins er talað
um að dómari eigi ekki að vera í burtu frá vinnustað sínum meira en
einn dag án þess að talað sé um frí, en forstöðumenn dómstóla telja
frelsi þetta mun víðtækara. Þessir aðilar voru þó sammála um að
dómari verði að hlíta ábendingum yfirmanns síns um að haga fríum
og vinnutíma eftir aðstæðum á vinnustað.
Einstaka dómarar unnu mikið heima hjá sér, og stafar það m.a. af
aðbúnaði á vinnustað.
Allir dómarar hafa fastan þingdag tvisvar í viku. Meðdómendur eru
einnig háðir dómsforseta að meira eða minna leyti um skipulagningu
á sínum vinnutíma. Vinnuálag og nákvæmar málaskrár sjá til þess að
þetta sjálfræði um vinnutíma er meira í orði en á borði, og virtist
vinnutími dómara vera mun lengri en vinnuskylda sagði til um.
6.3. VINNUSTAÐURINN.
Enda þótt dómstólarnir í Múnchen séu vel hýstir verður ekki annað
sagt en að aðbúnaður dómara sé frekar fábrotinn. Meðdómendur í
landsréttinum og dómarar í amtsréttinum deila venjulega tveir með
sér herbergi. Þessi herbergi eru að vísu rúmgóð en innréttingar frekar
fátæklegar. Þannig eru venjulega tvö skrifborð í hverju herbergi, hvort
á móti Öðru og einn sími á miðju fyrir báða dómara. Dómurum er ekki
séð fyrír ritvélum eða öðrum áþekkum vinnutækjum, enda ekki reikn-
að með að þeir beiti slíkum tækjum við vinnu sína. Aðalvinnutæki
dómara eru lítil ségulbönd sem þeim eru úthlutuð. Dómarar höfðu ekki
aðgang að tölvum. Það þarf varla að taka það fram að dómsmálaráðu-
neytið fær árlega mikið lof hjá yfirvöldum fyrir sparsemi.
6.4. KLÆÐNAÐUR.
Dómarar eru frjálslega klæddir í vinnuherbergjum sínum, allt eftir
aldri og smekk hvers og eins. Þeir eru þó klæddir í dómaraskikkju og
með bindi eða slaufur í réttarhöldum. Skikkjur þessar eiga dómararnir
sjálfir, enda kostaðar af eigin launum.
Yfirmenn dómstólanna telja að þeir geti gert athugasemdir við
klæðaburð dómaranna ef á þarf að halda. Telja þeir að slíkar athuga-
176