Ægir - 01.07.1996, Blaðsíða 37

10. mynd. Þorskur, meðalfjöldi í togi árið 1995.
10-50 |
50-200
200-400
> 400 ■
11. mynd. Ljósátan Meganyctiphanes norvegica (náttlampi) árið 1995.
dýrin voru um 20% árin 1988 og 1989 en aðeins 11,4%
árið 1995.
Hlutfall kvendýra á Halanum var mishátt eða
15,8-39,7% og hæst árið 1993. Hlutfall kvendýra á Rauða
torginu hefur aukist á síðustu árum úr 11,2% árið 1989 í
27,4% árið 1994 og 26,4% 1995.
Aukaafli í aðaltroll
Aukaafli var einkum grálúða og smákarfi. Lítið hefur
fengist af þorski. Fiskurinn var allur talinn. Karfi, grálúða
og þorskur voru mæld, en auk þess voru þorskurinn og
grálúðan kvörnuð. Þannig nýtist t. d. grálúðan við athug-
anir á þeim hluta grálúðustofnsins sem er fyrir norðan og
austan land á sumrin. Auk þessara fiska sem hér er getið
fengust mjóri, skrápflúra, gaddþvari, isrækja og ljósáta.
Hér verður aðeins gerð grein fyrir fisktegundunum gull-
karfa, grálúðu og þorski.
Á 8. mynd er sýnd útbreiðsla gullkarfa á árið 1995. Svo
sem sjá má var mest af gullkarfa við Sporðagrunn og í
Skagafjarðardýpi. Á árunum 1988-1994 var karfinn mjög
þéttur á mjög litlum svæðum við Kolbeinsey og við
Sporðagrunn og var þar að meðaltali 496 stk. og 283 stk.
að meðaltali á smáreitunum 719c og 670a. Árið 1995 var
miklu minna af gullkarfa en áður og mest á einum smá-
reit á Norðurkanti, 138 stk. í togi. Gullkarfinn var nær
alltaf smár.
Mjög lítið var af grálúðu árið 1995 miðað við árin áður.
Þannig voru hvergi fleiri en 30 stk. í togi og oftast ekki
fleiri en 10 stk. í togi (9. mynd). Á árunum 1988-1994
voru hins vegar milli 10 og 30 stk. í haii töluvert algengt
við Sporðagrunn, á Norðurkanti og við Kolbeinsey.
Yfirleitt fékkst enginn þorskur. Það litla sem fékkst var
helst næst landi, sjá 10. mynd, en þar fékkst einn og einn
þorskur. Eins og áður fékkst þó dálítið af þorski í Djúpál
og á Hala.
Ljósáta í skjóðu
Ýmis dýr fengust í skjóðuna sem fest er aftast á troll-
ið. Skjóðan er smáriðin (6 mm möskvastærð) og kemur
aflinn í hana úr aðaltrollinu. Áður er getið ungrækjunn-
ar sem er aðalaflinn. Einnig kemur mismikið af ljósátu,
ögnum og marflóm auk annarra dýra. Hér verður að-
eins gerð grein fyrir útbreiðslu ljósátutegundanna nátt-
lampa (Meganyctiphanes norvegica) og augnsílis
(Thysanoessa inermis). Ekki var reynt að greina Thysa-
noessa í tegundir en talið að hér væri aðallega um
augnsíli að ræða. Samkvæmt Ólafi Ástþórssyni og Ást-
þór Gíslasyni (1994) er tvær Thysanoessa tegundir að
finna á landgrunninu allt í kringum landið, augnsíli og
kríli (T. longicaudata). Telja má sennilegt að einhver
hluti af því sem hér er kallað augnsíli sé kríli (Ólafur
Ástþórsson, persónulegar upplýsingar). Á 11. mynd sést
að náttlampi er þéttastur á litlum svæðum við Sporða-
grunn og í Eyjafjarðarál. Jöfnust og mest er útbreiðslan
þó á Norðurkanti og við Kolbeinsey. Nokkuð er einnig
við Grímsey og við Norðausturland. Náttlampi fæst
einnig í dálitlum mæli í Djúpál og eins er dálítil dreif
fyrir austan land á Rauða torginu.
Það er eftirtektarvert að útbreiðsla augnsílis er mjög ólík
útbreiðslu náttlampa. Þannig er augnsíli mjög þétt á stóru
svæði í Héraðsdjúpi. Töluvert er einnig um augnsíli í
Bakkaflóadjúpi, en það er varla finnanlegt vestan Gríms-
eyjarsvæðis. Augnsíli finnst í dálitlu magni sunnan Gríms-
eyjar. Loks finnast bæði augnsíli og náttlampi við Norð-
austurland og þar skarast útbreiðslan. Segja má að augn-
síli finnist varla vestan Grímseyjasvæðisins ef frá er talið
smásvæði í Skagfjarðardýpi (12. mynd).
Niðurlagsorð um stofnmælingu rækju
Unnt er að túlka stofnvísitölur rækju síðustu 8 árin á
tvennan hátt. í fyrsta lagi mætti líta svo á að stofninn hafi
ÆGIR 37