Ægir - 01.12.2000, Qupperneq 35

HVERNIG VAR
kasts má fullvíst telja að stjórnskipuð nefnd sem ætl-
að er að skoða alla þætti málsins geti skilað þörfu
verki bæði með tilliti til skilgreiningar vandans og
viðbragða við honurn."
„Eg tel enga ástæðu til annars en að ætla að horfur
í sjávarútvegi séu vel viðunandi á næsta ári. Vel hef-
ur árað í hafmu við landið sl. tvö til þrjú ár sem hef-
ur meðal annars gefið af sér þrjá til fjóra þorskárganga
sem vonandi ná meðalstærð, en undangenginn áratug
eða svo höfðu árgangar þorsks verið fremur slakir.
Hófleg bjartsýni um aukna þorskveiði er því eðlileg,
þó nokkru minna sé nú af stærri fiskinum en áður var
talið. Hafa ber samt í huga að afrakstur uppvaxandi
árganga þorsks er mjög háður því að skynsamlegar
leiðar til verndar ungfiskinum séu farnar."
Stærsta skip flotans
Eigendur Samherja hf., margir af
forsvarsmönnum i sjávarútvegi, Ak-
ureyringar og nærsveitamenn voru
mættir á bryggjuna á Akureyri í byij-
un september til að fagna komu
fjölveióiskipsins Vilhelms Þorsteins-
sonar EA. Koma skipsins markar
tímamót - enda á ferðinni stærsta
og öflugasta fiskiskip fiotans og eitt
fjölhæfasta fiskiskip norðurhafanna.
Fyrstu veióiferóir Vilhelms hafa
gengið mjög vel.
Svikull er sjávarafli
- segir Kristinn H. Gunnarsson alþingismaður
„Við fyrstu sýn virðist árið hafa verið sæmilega gott í sjávarútveginum,
afurðaverð erlendis tiltölulega hátt og markaðir opnir. Að vísu eru erf-
iðleikar í mjöl- og lýsisvinnslu og rækjuiðnaðurinn á nokkuð á brattann
að sækja. Á heildina litið var þetta engu að síður nokkuð gott ár þótt
slakara væri en í fyrra, en sæmilegur stöðugleiki er ríkjandi.
Gjaldþrot og uppnám sem áður einkenndu greinina
virðast vera löngu liðin tíð. Sjá má merki þess að fisk-
vinnslan sé að ná vopnum sínum á nýjan Ieik,“ segir
Kristinn H. Gunnarsson þingmaður Framsóknar-
flokks og varaformaður sjávarútvegsnefndar Alþing-
Engu að síður er mikið að gerast þegar að er gáð,
segir Kristinn og bendir á að stjórnvöld hafi valið að
verja efnahagslegan stöðugleika með háu gengi og
háum vöxtum, sem hvort tveggja dragi úr afkomu
fyrirtækja í greininni, enda verði afkoman slök í ár.
Skuldir f greininni sl. fimm ár hafi aukast hröðum
skrefum og sú þróun hafi haldið áfram í ár. Gengi
fýrirtækja á verðbréfamarkaði hafi sömuleiðis lækkað
og það sé greinilega ekki eftirsóknarvert að fjárfesta í
greininni. „Hagræðingin hefur haldið áfram þetta
árið sem fyrr með samruna og sameiningu fyrirtækja.
Togaraútgerðin eykur við sig og að kvóti hennar safn-
ast saman á færri staði en áður, einkum við Faxaflóa
og Eyjafjörð. Athyglisvert er hvað kvóti í Reykjavík
hefur aukist. Á árinu varð hrun í útgerð frá Isafirði,
nokkuð sem fáir trúðu að gæti gerst. Og nú velta
Dalvíkingar og Eyjamenn, svo dæmi séu tekin, fyrir
sér hvort þeirra bíði sömu örlög. Sporin hræða.“
Kristinn segir að olíuverðshækkun hafi gerbreytt
rekstrarforsendum útgerðar og m.a. gert rækjuveiðar
á Flæmska hattinum óarðbærar, s.s. sjá megi í gjald-
þroti NASCO. Þá hafi komið afturkippur í
manna á því að hægt væri að byggja upp fiskistofn-
ana jafnt og þétt, þegar veiðiheimildir í þorski voru
verulega skertar. Undanfarin ár hafi algerlega verið
farið eftir tillögum Hafró en engu að síður hafi stofn-
inn nú mælst um 20% minni en í fyrra. Kveðst
Kristinn sannfærður um að fjárfestingar í sjávarút-
vegsfyritækjum síðustu árin hafi byggst að verulegu
leyti á trú á að uppbygging fiskistofnana væri örugg
undir styrkri stjórn vísindamannanna og fjár-
festingin væri því næsta áhættulaus. „En
svikull er sjávarafli sem fyrr,“ segir
Kristinn. Hann segir árið 2000 ár
hinnar stóru sölu í íslenskum
sjávarútvegi. „Einstakling-
ur seldi hlutabréf í út-
gerðarfyrirtæki fyrir
liðlega þrjá millj-
arða króna.
Þessi sala
dró
Kristinn H. Gunnarsson