Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1926, Blaðsíða 48

44
eða til þess að ganga undir sóttkvíun. — Skip, sem einungis
er komið til þess að afla sjer kola, vista eða annara nauð-
synja, eða til þess að fá skipun um ferð sína áfram, skal
auk þess að kosta eftirlit það, er með því kann að þurfa
að hafa, greiða legukostnað sjúkra í sóltvarnarhúsi og út-
fararkostnað framliðinna. Sama er og ef menn eru settir i
sóttvarnarhús með öðrum sjúkdómi en »erlendum«, þ. e.
öðrum sjúkdómi en vörnunum er beitt við. — Þegar skip
strandar, skal greiða kostnaðinn af strandfjenu að svo miklu
leyti sem það hrekkur til, sjá nú 20. grein, sbr. 11. gr. laga
nr. 42, 15. júní 1926. — Loks skal sá, er í banni sóttvarnar-
laganna fer út í skip, sem eiga að hafa uppi sóttvarnarveifu,
sjálfur greiða allan kostnað, er at því kann að hljótast.
Sjúkdóma þá, er lögin frá 1902 taka til, nefna þau einu
orði »erlendar sóttir«, og telja þar til bólusótt, blóðsótt, pest,
austurlenska kóleru, gula hitasótt og útbrotataugaveiki —
auk þess, að nokkru leyti, mislinga, skarlatssólt og inflú-
ensu, sjá 1. 10. og 23. grein. Um þessa þrjá siðastnefndu
sjúkdóma, er stjórnarráðinu heimilt að auglýsa sóttvarnir, ef
þeir ganga einhversstaðar utanlands og eru þar mjög út-
breiddir eða illkynjaðir. Sje svo ástall um einhverja aðra
næma sótt, sem ekki er talin með erlendnm sóttum, má
loks með konungsúrskurði ákveða, að beitt skuli sóltvörnum
gegn þvi, að hún berist til landsins
Kostnaður ríkissjóðs samkvæmt 25. grein laganna frá
1902 nam
árið 1923: kr. 1766,72 (L. R. 12. gr. 13. d.)
— 1924: — 4516,56 ( — 12. - 14. e.)
b. Lög 16. nóv. 1907, um varnir gegn útbreiðslu næmra
sjúkdóma, fyrirskipa að ætíð skuli verja almenning fyrir
þessum sjúkdómum: kóleru, gulri hitasótt, útbrotataugaveiki,
bólusólt, mislingum, skarlatssótt og pest, og ákveða, að
stjórnarráðið geti, ef landlækni þykir nauðsyn til bera, fyrir-
skipað að vörnum skuli og beita gegn þessum sjúkdómum:
inflúensu, barnaveiki, kighósta, taugaveiki, hettusótt og blóð-
sótt, þegar þeir sjúkdómar eru skæðir eða ganga víða, eða
aðrar sjerstakar ástæður knýja til þess.
Ivostnað allan, er leiðir af þessum sóttvarnarráðstöfunum,
skal greiða af almannafje. Er það, samkvæmt 13. grein lag-
anna, að litlu leyli — og sem hjer ekki skiftir máli — úr
sveitarsjóði, en að öllu öðru leyti úr rikissjóði. Til kostnað-
arins teljast, auk útgjalda til sótthreinsunar o. þessk., sam-