Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1926, Blaðsíða 60

56
og ekkna þeirra eru samskonar ákvæði, með nokkurri við-
bót i lögum nr, 28, 20, júni 1923. Stofnsjóður þessa lífeyris-
sjóðs var slyrktarsjóður bamakennara, er að miklu leyti var
til orðinn fyrir framlög úr landssjóði, sjá lög nr. 18, 9. júlí
1909 og lög nr. 26, 20. okt. 1913.
I5að liggur í hlutarins eðli, að slik takmörkuð löggjöf hefir
litil áhrif á trjrggingarástandið alment, enda er hjer að eins
um skipulag að ræða, er sett var upp í staðinn fyrir eftir-
launa fyrirkomulagið. Trj'gging ekkna er í nokkurn veginn
horfi eftir þessu skipulagi, fyrir slarfsmennina sjálfa nær
tryggingin ekki nema til annarar áhættuhliðarinnar, þeirrar,
að hann verði »of« gamall, en ekki til hinnar, að hann verði
öryrki snemma. Að þessu leyti er skipulagið eiginlega ekki
nema hálf gert.
Öryrkjalrygging, án slysfara, og alvinnulrygging er engin,
en sem ráðslöfun á því sviði niá nefna lög nr. 55, 27. júní
1925, um sáttatiiraunir i vinnudeilum.