Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1927, Blaðsíða 9

7
Það getur verið mjög mentandi fyrir stúdentana að glíma
sjálfir við námsgreinarnar, en það er erfitt og ókleift nema
þeim duglegustu. Pvi var það svo t. d. við Hafnarháskóla,
þegar jeg var við nám, að flestallir stúdentar fengu sjer »manu-
duction« í 2 — 3 greinum læknisfræðinnar og sumir í nær því
öllum þeim greinum, sem til prófs komu.
Þá fer nú að saxast á kosti fyrirlestrakensluaðferðarinnar
og jeg held þvi, þegar öllu er á botninn hvolft, að jafnvel
fyrir stúdenta muni kenslan með viðtali og yfirheyislu verða
betri. Þetta á þó aðallega við þær greinir, sem ætlast er til,
að stúdentarnir taki próf i. En fyrirlestrar eru samt sem áð-
ur nauðsynlegir þar sem hentugar kenslubækur vantar og
þar sem sjálfsagt þykir, að slúdentarnir fái yfirlit yfir eitt-
hvert efni, sem ekki má ætlast til, að þeir fari að leggja á
sig að lesa um beilar bækur.
Jeg hef nú í aðaldráttunum borið saman kensluaðferðir
hjer og erlendis og komist að raun um, að okkar aðferð sje
betri og mætti af því ætla, að jeg væri fullánægður með það
fyrirkomulag, sem hjer rikir í háskólanum. En svo er ekki.
Jeg gat þess áðan, að nám slúdentanna hjer væri of hægt
og því ekki nógu mentandi og þroskandi fyrir þá. Það likt-
ist um of mentaskólanáminu, en háskólanám ætti helst að
byggjast sem mest á sjálfstæðri rannsókn. Ekkert er eins
mentandi og þroskandi eins og að kryfja ákveðið efni til
mergjar.
Við getum ekki búist við nje heimtað af stúdent sjálf-
stæða rannsókn á öllum sviðum margþættrar vísindagreinar
og því er okkar kensluaðferð að mörgu leyti góð, en ósk-
andi væri, að hver stúdent vildi taka fyrir eitthvert ákveðið
efni, sem honum væri mest hugleikið, og athuga það nánar
en gert er í kenslubókunum, rannsaka það niður i kjölinn,
í stuttu máli, verða visindamaður á þótt ekki væri nema
örlitlu sviði. Hann má jafnvel fara út fyrir sitt eigið fag,
hjer um bil sama hvað hann fæst við visindalega, bara hann
fáist við eitthvað. Þetta mun viðasthvar vera heimtað til