Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1927, Blaðsíða 10

8
meistaraprófs en ekki til embættisprófa, en þetta ættu allir
að gera, jafnvel þótt þess sje ekki krafist.
En til þess að geta fullnægt stúdentum að þessu leyti, þá
þarf ýms hjálpartæki, sem við getum ekki boðið. Þar á jeg
helst við ýmiskonar vinnustofur (Iahoratoria) fyrir stúdenta
og aðra, sem vilja vinna að vísindalegu starfl. Þó eigum við
eina slíka vinnustofu, sem jeg vil eggja stúdentana á að nota.
Það er Landsbókasaínið.
En Háskólinn á ekki að vera eingöngu kenslustoínun,
hann á líka að vera vísindastofnun, þar sem kennararnir
eiga að vera aðalverkamennirnir, sem fmna nýjar leiðir og
ryðja nýjar brautir í baráttu mannkynsins fram til meiri
þroska.
Hróður Háskólans inn á við, í landinu sjálfu, fer aðallega
eftir þvi, hversu vel hann mentar nemendur sina og hve
miklum og góðum menningarstraum hann veitir á þann
hátt yfir þjóðina, en hróður hans útávið byggist nær ein-
göngu á því, hve mikið hann leggur til heimsmenníngar-
innar.
Jeg geri ekki ráð fyrir því, að útlendingar þeir, sem á
annað borð vita, að hjer er háskóli og þekkja ástæður hans,
búist við miklu af honum, sem vísindastofnun. Flestir er-
lendir háskólar standa þar miklu betur að vigi. En hróður
Háskólans og um leið Islands er að miklu leyti undir þvi
kominn, að við getum lagt eitthvað af mörkum til heims-
menningarinnar og með þvi sýnt, að við lifum í menningar-
landi, sjeum menningarþjóð, því að við getum ekki haldið
álram að lifa eingöngu á fornri frægð.
Hvað getum við þá gert? Við verðum að leita að verk-
efnum, sem við stöndum betur að vigi að vinna að en aðr-
ir og að þeim verkefnum á Háskólinn að vinna af kappi.
Og við eigum þau verkefni. t’ar á jeg aðallega við norræn
fræði og íslensk náttúruvisindi, rannsókn lands og þjóðar. í
norrænum fræðum hefir þegar verið unnið töluvert af Há-
skólanum og jeg veit, að þeim störfum verður haldið áfram.
En hvað hefir Háskólinn gert fyrir íslensk náttúruvísindi ?