Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1927, Blaðsíða 6

4
Ungu stúdenlar!
Þegar þjer nú komið hingað til háskólans, til þess að byrja
nám, þá finst mjer eðlilegast, að þjer spyrjið hverskonar
stofnun þetta sje og hvað sje hingað að sækja.
Það er líka gott fyrir okkur kennarana að athuga við og
við háskólann sem heild, starfsfyrirkomulag hans og ytri og
innri aðstæður og bera saman við erlenda háskóla. Þó að
háskóli vor sje lítill, ef til vill sá minsti i heiminum, að
kennaratölu og nemenda, þá er þó ekki úr vegi, að vjer
berum oss saman við þá stærri og sjáum á þvi, hverju þarf
að breyta og hvað má færa i betra horf.
Kenslufyrirkomulagið hjer og þar er töluvert ólíkt og er
munurinn aðallega í því fólginn, að kenslan hjer stendur
miklu nær mentaskólakenslunni. Kenslan fer hjer mestmegnis
fram með viðtali og yfirheyrslum, en erlendis er aðaláhersl-
an lögð á fyrirlestra, sem kennararnir tlytja.
Munurinn er mikill. Við yfirheyrslurnar verður að mestu
levti að fara eftir ákveðnum bókum og lítið hægt út fyrir
þær að komast. En yfirferðin verður meiri og er svo mikil
hjer, að minsta kosti í læknadeildinni, þar sem jeg þekki
best til, að heita má, að farið sje yfir alt það, sem heimtað
er til prófs, á þeim tima, sem ætla má meðalmanni til náms-
ins. Því er það, að stúdent sá, sem vel sækir kenslustundir
á námstima sínurn, hlýtur að verða vel að sjer í sinni grein,
nokkurnveginn jafnvígur alstaðar og hvergi götóttur. Þetta
kemur líka i Ijós i prófunum, sem hjer eru yfirleitt góð, og
það er afarsjaldgæft, að menn nái ekki prófi.
Þar sem kenslan fer aðallega fram með fyrirlestrum verður
yfirferðin aftur á móti miklu minni og er það auðskilið.
Það væri lítið varið í, fyrir stúdentana, að hlusta á fyrir-
lestur, sem tekinn væri nær því orðrjett upp úr kenslubók-
unum, sem eru samanþjappaðar að efni og taka aðeins það
allra nauðsynlegasta með. Nei, fyrirlestrarnir eru oftast um
þau efni, sem kennarinn hefir lagt mikla rækt við og feng-
ið eigin rejmslu um og segja þvi miklu rækilegar frá en