Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1943, Blaðsíða 49

47
I. í kröfu- og hlatarétti: Lýsið íéglunum um skilorðs-
bundna löggerninga.
II. í refsirétti: Skýrið 22(5. gr. almennra hegningarlaga nr.
19 frá 1940.
III. í réttarfari: Hvað er aðiljasáinlag, og hvenær er það
héimilt?
IV. Rannhæft verkefni.
A kaupmaður var cigandi vörubifreiðarinnar R 3030. Laugardag-
inn 0. janúar s. i. liafði A sent B, skrifstofmnann sinn, íneð bifreiðina
ausfur á Eyrarbakka i erindum sínum, en B fór oft með bifreiðina
og liafði fullkomið próf bifreiðarstjóra. Þegar lil Eyrarbakka kom,
hitti B þar C bifreiðarstjóra, kunningjá sinn — og liar sem farmur
sá, sem sækja átti, var ekki tilbúinn, varð úr, að þeir skyldu fara til
Stokkseyrar, en þar var þá haldin skennntun. Jafnframt talaðist sýo
til, að C lijálpaði B við að ferma bifreiðina, er þeir kæmu aftur.
Þeir fóru nú á skemmtunina, og bar ekki til tiðinda, fyrr en henni
var lokið. Er þeir B og C koniu út að bifreiðinni, var þar allmargt
fólk, sem vantaði far. B skipti sér ekki al' þvi, lieldur fór inn í stýris-
liúsið og bjóst til að setja bifreiðina i gang, en það tók nokkra stund.
C hafði gefið sig á tal við E, kunn.ingja sinn, og kom þeim saman um,
að E fengi far og hjálpaði síðan við fermingu bifreiðarinnar. Um
leið og C fór inn í stýrishúsið til B, segir E við hann: „Mér er þá
vist óhætt að sitja á pallinum til Eyrarbakka. Stökk bann síðan upp
á pallinn, og slcýrði (i B frá því, hvað þeim E hefði farið á milli. (lerði
B engar atliugasemdir.
Rétt á eftir lagði bifreiðin af stað, en í söhiu svifuin var 10—12
manns komið upp á bifreiðina og stóð þar. Hélt sér hver í annan, en
þeir fremstu héldu sér í stýrishúsið. Er ekið hafði verið nokkurn spöl,
kom bifreið á móti. Stönzuðu þá báðar bifreiðirnar, og B skrapp út
\
úr bifreið sinni til þess að liafa tal af hinuin bifreiðarstjóranum. Er
B var að fara inn í bifreiðina aftur, segir liann við fólkið: „Hver hefur
eiginlega leyft ykkur far?“ Var því svarað með einhverjum gaman-
yrðum, og fór þeim ekki fleira á miili. Er B kom inn i bifreiðina
aftur, hafði C sezt við stýrið og setur nú bifreiðina í gang, um leið
og hann segir: „Er ekki bezt að ég aki?“ Lét B það gott heita, og ók nú
C af stað. í veginum voru djúp hjólför og hann yfirleitt holóttur, en
vegarbrúnin víða sandborin og laus. Ekið var á 30—35 km. braða, að
því er talið var, en hraðamælir var enginn. Nú bar svo til, að C beygði
alveg út á vinstra vegarkant til þess að forðast holur í veginum, en
vegbrúnin, sem var lág, iét undan, og lenti bifreiðin þannig með vinstri