Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1947, Blaðsíða 16

14
skyldur við þjóð yðar, sem gefur yður kost á að öðlast þá
menntun, sem hér er kostur á. Þér eigið sjálf völina, hvort
þér rækið þessar skyldur eða afrækið þær. Þér megið vera
þess fullviss, að háskólanámið er örðugt, hvaða grein sem þér
leggið stund á. Það krefst mikillar vinnu og mikillar elju, og
þvi örðugra er það, sem þér setjið yður hærra mark. Mark-
mið yðar á ekki að vera það eitt að geta með einhverjum
hætti komizt í gegn um háskólaprófin. Minnizt þess, að eftir
þau próf bíða yðar ótalmörg próf önnur, er þér í hinu dag-
lega starfi eigið að fara að nota þá þekkingu, sem þér áttuð
að hafa aflað yður með háskólanámi yðar. Þá leita aðrir til
yðar í því trausti, að þér séuð sérfræðingur og getið leyst
vandamál þeirra, og því trausti megið þér ekki bregðast. Það
er undir þau mörgu og vandasömu próf, sem þér eigið að búa
yður á háskólaárum yðar. Non scholae sed vitae discimus, þessi
gamli skólamálsháttur á ekki síður við um háskólanám en
um nám við aðra skóla. Þér megið eigi halda, að hið akadem-
iska frelsi sé ábyrgðarlaust sjálfræði. Þér megið eigi láta um-
skiptin frá skólaaganum til frelsisins leiða til þess, að þér af-
rækið nám yðar fyrsta háskólaárið, en því miður hefur það
stundum hent unga stúdenta. Mannsævin er ekki lengri en svo,
að það munar um hvert ár hennar, jafnvel um hvem dag, og
hver stimd, sem ónotuð líður, kemur aldrei aftur og verður
aldrei framar að gagni. Um leið og ég býð yður velkomin í
háskólann og í hóp akademiskra borgara, óska ég yður þess,
að þér megið ávallt hafa þetta hugfast, og ég óska yður þess,
að hvort sem háskólavist yðar verður lengri eða skemmri,
þá megið þér öll bera héðan með yður veganesti, sem verða
megi yður styrkur og stoð til að standast með sóma þau
mörgu og vandasömu próf, sem lífið sjálft mun leggja fyrir
yður.