Búnaðarrit - 01.01.1937, Síða 336
BÚNAÐARRIT
:siö
inilkar ær ekkert missa frá hausti til miðs vetrar. Nú
er staðháttum Jiessa lands svo margvíslega háttað, að
mismunur er á sveitum hvað þá héruðum, og á all-
mörgum stöðum er mikill munur innan sömu sveit-
ar. Þetta sýnir ljóslega, að menntastofnanir bændanna
— bændaskólarnir, -— geta ekki kennt hverjum ein-
stökum nemanda til hlítar hvernig á að fóðra hjá hon-
um, að einu og öllu. Þeir geta veitt nemendum fræði-
lega undirstöðu, kennt þeim t'jölda nauðsynlegra hluta
og nothæfra við að þýða þær staðreyndir, sem mæta
bóndanum á hverjum tima, en starfið er svo fjölhreytt,
að það krefst sífelldrar athygli. Bóndinn er þá fyrst
vaxinn þessu vandasama starfi, þegar hann fylgir hverj-
um einstakling búfjár síns með glöggum augum hins
milda manns, sem ekki vill láta neinn þeirra líða fyrir
hirðuleysi eigandans eða harðýðgi. Slíkum manni safn-
ast fljótt reynsla, svo að hann veit hvers hver og einn
þarfnast, og fullnægir þeim þörfum.
Háskalegur tálmi á þessari leið athugananna, er sú
trú manna, að þeir viti það sem þeir liafa aldrei gagn-
rýnt, og ekki heldur séð aðra gera það.
Síðast en ekki sist, er það höfuð áminning hverjum
manni, að rækja bjargræðisveg sinn af fullri athygli —
að hugsa um hvað eina í starfinu sem fyrir kemur,
og hætta ekki fyrr en hann skilur orsök þess og af-
leiðingu. Þessi æfing á hugsun og dómgreind þroskar
manninn andlega, og því meir sein hann rækir starfið
af meiri trúmennsku við það.
Það eru þessi rök sem liggja því til grundvallar, að
hændastétt hvers lands leggur þjóð sinni lil meiri eða
minni forða mannvits og göfgi, og það því meira sem
stéttin rækir betur köllun sína.
Það eru líka þessi rök, sem liggja því til grundvall-
ar, að húféð getur orðið svo arðgæft, að bóndinn geti
orðið fjárhagslega sjálfstæður maður, sem geti upp-