Búnaðarrit - 01.01.1937, Page 338
BÚNAÐARRIT
318
i*eti staðið straum ai' sér og sínum, þó hörð ár komi,
]>að er takmarkið. — Hér er það hagsýni, að gera greið-
ann í tæka síð, svo að hann komi að miklu liði en kosti
lítið fé.
Þegar óþurkar hafa hrakið hey mikið, eru þau ekki
eingæft fóður, ef sæmilega á að fóðra. Þó svo væri
mikið til af hröktum heyjum, að þau hlytu að endast,
])á þarl’ þó kjarnfóður með þeim, til þess að búféð geti
fóðrast vel, og til þess að það hey sem gefið er geti
notast sæmilega. Reynslan segir, að lítill skainmtur af
eggjahvíturíku kjarníoðri sé nauðsynlegur með hröktu
heyi, ha>ði til þess að bæta það upp sem vantar í fóðrið,
og til þess að heyið notist tii fulls.
Svo að ég lilfæri eitt dæmi af mörgum, þessu til
sönnunar, skal ég segja frá reynslu fóðurbirgðafélags
Hrófbergshrepps veturinn 1920- 1927. Sumarið á und-
an var mjög óþurkasamt u.m allt Vesturland að kalla,
og víða svo að hey máttu heita skemmd um haustið.
Þegar stjórn fóðurbirgðafélags Hrófbergshrepps sá að
hverju stefndi með heyfeng hænda, þá keypti hún
kjarnfóður - síldarmjöl og þorskalýsi fyrir upphæð
sem naha 120,00 krónum fyrir meðal hónda. Þessu
fóðri skipli hún milli allra félagsmanna, eftir þvi sem
hún taldi rétt, en hændur treindu þetta með hröktu
heyjunum allan veturinn. Þetta fór vel. Búféð fóðrað-
ist sæmilega og skilaði uin meðal afraki sumarið eftir.
í nálægum sveitum, sem ekki gættu þessarar varúðar,
gáfust mjög mikil hey og nægðu þó ekki til að fóðra
skepnurnar sæmilega og halda þeirn hraustum. Næsta
vor varð meiri og minni lamhadauði og töluverð van-
liöld á rosknu fé. Þetta dæmi sýndi bændunum í Hróf-
bergshreppi að Htill skammtur af kjarnfóðri nægði til
að hæla svo upp hrakta heyið að afkoma þeirra yrði
sæmileg. Þetta þjappaði þeim sáman um félagið, sem
sést bezt á því, að það hefir starfað ágætlega síðan,
svo afrak lnifjárins hefir vaxið. Þó megnaði ekki þessi