Sunna - 01.10.1932, Blaðsíða 23

S U N N A
19
nótt. Þegar hægt er að hnoða hann, á að taka dálítinn
köggul og hnoða hann með höndunum, þangað til hann verður
hnöttóttur, og þannig á að gera allar perlurnar. A meðan þær
eru linar þarf að gera göt á þær með einhverju mjóu, t. d.
nælu, prjóni eða nál. Svo má lita perlurnar með vatnslitum,
eftir því sem maður vill. Þegar búið er að lita þær allar, væri
gott að láta brenna þær hjá leirsmið, því að þá glansa þær og
litirnir fara ekki eins af þeim. Svo á að þræða perlurnar upp
á tvinna, helzt þarf að hafa hörtvinna, því að venjulegur tvinni
getur slitnað. Svavar Jóhannsson (12 ára).
Vorgróður.
Saga.
Það var einu sinni lítil, fátæk stúlka, sem var búin að
missa foreldra sína. Hún hét Guðrún. Hún átti heima í Iitlum
kofa úti í skógi. Það var að vísu ekki ríkmannlegt, en það
var allt ósköp hreinlegt. Nú var komið aðfangadagskvöld og
Gunna sat á rúminu sínu. Hún hafði keypt sér sokka, skó
og brúðu. Hún hafði líka keypt svolítið jólatré og kertastokk.
Gunna náði í Barnabiblíuna og las jólaguðspjallið. Síðan fór
hún fram í eldhús og fór að búa til matinn. Hún 'hafði líka
keypt sætabrauð, súkkulaði, brjóstsykur og tvö hangiketslæri.
Þá heyrði Gunna allt í einu barið. Hún fór til dyra. Úti stóð
lítill drengur, á að gizka 12 ára gamall. »Æ, góða, lofaðu
mér inn. Eg heiti Sigurður og er konungssonur. Eg reið út
í skóg og hesturinn minn fældist og kastaði mér af baki.«
»]á, já, gjörðu svo vel að koma inn,« Hann gekk inn í bæinn
og hún bauð honum sæti og færði hann úr blautu sokkunum
og lánaði honum aðra þurra. Síðan fór hún aftur fram í eld-
hús og matbjó góðan mat. Síðan mötuðust þau. Þegar þau
voru búin að borða, fóru þau að spila og spiluðu þangað til
klukkan 11, þá fóru þau að hátta.