Sunna - 01.10.1932, Blaðsíða 33

S U N N A
29
það, áður en hann er kominn í röð, má hinn taka það og
hlaupa með það heim til sín. Þá er hinn fyrnefndi fangi.
2. Svartigaldur. Innileikur.
Tveir leikendur verða að kunna leikinn, en skemmtilegast
er, að allmargir af hinum kunni hann ekki. Annar sá, sem
kann, fer fram. Hinir koma sér saman um einhvern hlut,
sem hann á að vita hver er, þegar hluturinn er nefndur eða
á hann bent. Segjum það sé tunglið. Nú kemur sá inn, sem
frammi var, og hinn, sem leikinn kann, fer að spyrja hann,
t. d.: Er það gólfið? Er það nefið á kennaranum? Er það
hlaðan á Hóli? Er það svartur hundur? Er það tunglið?«
Sá, sem spurður er, svarar nei, þar til spurt er um það
rétta, þá segir hann já, en hann veit, hvenær það er, á því,
að næst á undan er alltaf spurt um eitthvað svart. (Er það
svartur hundur, taflan, skórnir hans Jóns, skósverta o. s. frv.;
eða er það þetta? og bendir á svartan hlut.) Þeir, sem kunna
leikinn ekki, reyna að komast eftir, í hverju galdurinn liggur.
Þú getur sjálfur búið til leiki svipaða þessum.
Sitt af hverju.
Skólaferðir.
Víða erlendis gera kennarar mikið að því, að ferðast með
skólabörn á inerka staði, svo að þau fræðist um þá og landið
af eigin sjón. Slíkt er mjög hægt, þar sem járnbrautanet
liggja um löndin, og fargjöld fyrir hópa skólabarna eru sett
afarlág, ekki sízt ef ríkið á járnbrautirnar. Hér á landi er
örðugra um ferðalög og þau dýrari og seinlegri, enda starfa
skólar okkar ekki á þeim tíma árs, sem beztur er til ferða-
laga og útináms. Þó hafa skólaferðir hafizt hér á landi hin
síðustu ár og þeim hlýtur að fjölga á næstu árum.