Sunna - 01.12.1932, Blaðsíða 8

72
S U N N A
3. mynd.
Mjólkurílát, búið til
úr leiri.
þeirra eru einkennilegir stökkdansar og
hópdansar, með hávaða og trumbuslætti.
Þeir rækta ýmsar korntegundir kringum
þorpin sín, t. d. hrísgrjón, baunir, maís og
hirsikorn.
Á þessu stigi eru Súdan-svertingjar o. fl.
En svo eru aðrir, sem mest fást við veiðar,
t. d. í Kongó-löndunum.
Afríku-svertingjar eru margir þreklegir,
með fallegar axlir og herðar. Þeir eru
frammynntir og varaþykkir, flatnef jaðir,
hrokkinhærðir, en lítið skeggjaðir. — Þeir
ganga yfirleitt fremur klæðlitlir. Margir þeirra rispa sig, til
þess að fá sérkennileg ör á sig, annaðhvort á andlit eða
annarstaðar á líkamann, t. d. brjóst, axlir eða handleggi.
Sagt er, að það megi þekkja sumar ættir á því, hvernig þær
rispa sig.
Konum þykir gaman að laga hár sitt og skreyta það. Þær
festa ýmsum skrautgripum, t. d. perlum eða beinum, í lokkana
eða snúa hárið á ýmsa vegu, jafnvel þannig, að hárið standi
upp í loftið eins og geitahorn. Konur bera olíu eða leir í
hár sitt.
Svertingjar eru hjátrúarfullir og trúa mjög á allskonar töfra.
Þeir telja, að andar búi í trjám og runnum, í hellisskútum
og holum og ýmsum hlutum.
Sumir andarnir eru góðir, en aðrir vondir. Til þess að
verjast því vonda, hefir nærri því hver maður sinn verndar-
grip, einn eða fleiri. Þessir verndargripir færa mönnum ham-
ingju, bægja burtu sorgum, reka burtu sjúkdóma og eru
ágæt hjálp móti óvinum. Sérstakir gripir vernda fyrir hverju
einu.
Börnin heyra talað um gripi þessa, strax og þau geta talað.
Þau fá áhuga á þessu, og þegar þau komast á legg, fara
þau að spyrja nákvæmlega um merkingu gripanna. Og ein-
hver vinur þeirra eða frændi segir þeim frá hinum merkilegu
þýðingum. Einn gripur er til þess að gera mann ríkan, annar