Sunna - 01.12.1932, Blaðsíða 9

S U N N A
73
er vörn móti göldrum, enn annar
hjálpar til þess að koma upp þjófn-
aði. Þá eru gripir til þess að láta
regn koma og regni létta.
Börnin fara svo sjálf að safna
þessum fágætu gripum og hlutum.
Þau fara til töframanns eða læknis,
til þess að læra að velja hlutina
eða búa þá til. Hlutirnir eru margs-
konar, t. d. tennur úr vatnahesti,
partur úr fílaskinni, strútsf jaðrir,
snákshöfuð, fálkaklær, horn af lill-
um antilópum, steinar, fræ, hnetur, baunir, hlutir búnir til úr
beini eða tré o. fl.
Svertingjabörnin leika sér svipað og börn hvítra manna.
Ungbörnin fá hringlur, telpurnar grófgerðar brúður.
Telpurnar sitja á jörðunni og búa til leirkökur, þykjast
sjóða mat, kveikja bál og fást við eldamennsku.
Strákarnir læra að synda, einkum í Kongólöndunum, fiska,
snara fugla og skjóta af boga.
í skógunum í Kongólöndunum búa dvergar, sem eru á
stærð við fermingardrengi. Þeir hafa mjög lélega kofa, til þess
að sofa í, fást við veiðar og éta flest, sem tönn á festir, t. d.
rottur, skriðdýr, snáka, maura, lirfur, apa o. fl. — Þeir eru
skynsamir og fljótir að læra eitt og annað, en eru hræddir
við flesta, nema sinn eigin kynstofn. Þeir syngja mikið og
hafa trumbu, sem þeir búa til úr holu tré og setja skinn yfir.
Fílana veiða þeir á þann hátt, að þeir komast í námunda
við þann, sem fella skal, skjóta síðan örvum sínum í augu hans,
til þess að blinda hann. Þetta tekst oft, og elta þeir hann síðan
með skotum og geta stundum yfirunnið fíla á þenna hátt.
Afríku-svertingjum fækkar ekki, eins og kynbræðrum þeirra
í öðrum heimsálfum. Þeir eru miklu fjölmennari í Afríku en
hvítir menn. Evrópuþjóðirnar ráða þó yfir mörgum löndum þar.
G. M. M.