Sunna - 01.12.1932, Blaðsíða 30

94
S U N N A
Siggi og jólasveinninn.
Nú ætla ég að segja ykkur söguna af honum Sigga litla.
Hann var átta ára og átti heima á Norðurlandi hjá foreldr-
um sínum. Þau hétu Hildur og Olafur. Það var komið kvöld.
Siggi var alltaf vanur að hátta klukkan átta. Hann var kom-
inn upp í rúm og búinn að lesa kvöldbænirnar sínar. Þá
heyrir hann lítinn hlátur. Siggi reis upp við olnboga, en sá
ekkert og leggst aftur niður. Þá heyrir hann aftur þennan
hlátur. Siggi horfir um allt herbergið, en sér ekkert og leggst
niður aftur. Þá finnur hann stigið létt ofan á sængina. Þá sér
hann litla stúlku, sem heldur á rauðri húfu í hendinni, öll
rauðklædd. Siggi þrífur hana svo harkalega að litla stúlkan
æjar upp og segist skuli gefa honum litlu öskjuna sína. Siggi
leggur litlu stúlkuna af sér á sængina, en í sama bili rétti
litla stúlkan honum öskju og sagði: »Þetta mun verða þér til
láns« og hvarf síðan. Siggi opnaði öskjuna. I henni var
hringur, afskaplega fallegur. Siggi bar alltaf hringinn og það
varð honum líka til láns. Sveina Jónatansdóttir 9 ára. Rvík.
Sólskríkjan.
Eg var austur á Laugarvatni sumarið 1931. Einu sinni vor-
um við að leika okkur úti í góða veðrinu. Þá sjáum við hvar
tveir drengir komu með sólskríkju í höndunum. Hún var
vængbrotin á öðrum væng, svo hún gat ekki flogið. Svo fóru
þeir með hana inn. En um kvöldið var hún farin að geta
flogið og hreyft vænginn. Næsta morgun flaug hún út og
settist á staur þar fyrir utan. Það er svo gaman að geta
hjálpað dýrunum. Heiða Aðalsteinsd. 11 ára. Rvík.
Knattkast
er leikur, sem flestum drengjum þykir afargaman af. Nefna
þeir hann stundum »handbolta«, en það er slæmt mál. Nú
eru nýkomnar út reglur og leiðbeiningar í knattkasti, eftir
Hannes M. Þórðarson íþróttakennara, skýrar og góðar, með
glöggum uppdráttum til skýringar. Þær kosta 25 aura.