Sunna - 01.12.1932, Blaðsíða 17

S U N N A
81
langt út á vatnið og þið, þó að ég sé óvanur að synda«,
sagði Maggi litli. En Palli og Geiri vildu ekki fara langt frá
landi af því þeir voru ósyndir. Maggi litli synti eins langt út
á vatnið og hann gat, en var þá orðinn svo uppgefinn, að
hann treysti sér ekki að komast til lands aftur. Honum fór
þá ekki að lítast á blikuna, og kallaði á hina drengina, sér
til hjálpar, en Svenni var þeirra fljótastur að sjá hvað hann
átti að gera, og kom Magga til hjálpar á síðustu stundu og
synti með hann að landi. Maggi náði sér mjög fljótt aftur
og drengirnir dáðust mjög að snarræði Svenna.
Ólafut Bjarnason (12 ára), Austurbæjarskóla Reykjavíkur.
Lóan mín.
A vorin kemur lóan
og ljóðin kveður sín.
O, hvað hún er yndisleg,
elsku lóan mín.
Þá býr hún sér til hreiður
og börnin elur sín.
O, hvað hún er yndisleg,
elsku lóan mín.
Eg börnin hennar skoða,
er blessuð sólin skín.
Ó, hvað hún er yndisleg,
elsku lóan mín.
Og þegar vetur kemur
og kyrjar lögin sín,
þá kveður hún mig aftur,
elsku lóan mín.
Guðrún Ólafsdóttir (12 ára).
Strandarskóla norðan Hvalfjarðar.