Dvöl - 01.01.1937, Qupperneq 38

32
D V Ö L
ÆTTARHNEYKSLIO
Eftir Py Sörman
Það er sagt, að tíminn græði öll
sár, og vel má vera, að svo sé. En
þó koma slík óhöpp fyrir, að aldrei
virðist geta gróið um heilt. Þetta
á þó einkum við um það, þegar
hneyksli koma fyrir í fjölskyldum,
sem — að eigin áliti — eru gaml-
ar og mikilsmetnar.
Meðlimir Holcker-fjölskyldunn-
ar hafa ekki enn náð sér eftir
áfall, er þeir urðu fyrir í lok ald-
arinnar sem leið. Leonora Holc-
ker kom heim frá Sviss — en þar
hafði hún dvalið í tvö ár sér til
heilsubótar — og hafði meðferð-
is tíu mánaða gamlan dreng.
Auðvitað var hægt að gefa full-
nægjandi skýringu á þessu máli:
Drengurinn var barn fátækra
hjóna, sem áttu heima í afskekkt-
um dal í Alpafjöllunum — þar
sem Leohora dvaldi á sumrin —
en faðirinn fórst af slysi, þegar
litli drengurinn var aðeins mán-
aðargamall. Vesalings ekkjan,
sem átti fyrir sjö börnum öðrum
að sjá, tók því auðvitað með
þökkum, þegar hin norræna ung-
frú bauðst til þess að taka
yngsta drenginn að sér.
Já, Leonora hafði orðið mjög
hrifin af þessum litla anga, og
með þeirri óforsjálni, sem ein-
kennir ungar stúlkur, hafði hún
þegar ákveðið að ættleiða hann.
En því miður — þrátt fyrir það
þó saga þessi væri hin trúlegasta
’ alla staði, var eins og enginn
gæti fellt sig við að hún væri sönn.
Látum það vera, ef hún hefði ver-
ið gift eða komin á gamals aldur,
þá hefði henni verið óhætt að ætt-
leiða eins mörg erlend börn og
henni þóknaðist. Hún var svo sem
nógu auðug til þess. Hún hafði —
ásamt Kristínu systur sinni, sem
var tólf árum eldri — erft hið
gamla ættaróðal Holckers-f jöl-
skyldunnar, Austurvík, auk allra
annarra auðæfa foreldranna. Fað-
irinn, Gustav Gregor Holcker,
hafði verið ríkasti afsprengur
ættarinnar, svo að viðvíkjandi
efnahag Leonoru var ekkert at-
hugavert — nema það, að bæði
lausafé og jarðeignir hefðu helzt
átt 'að vera innan ættarinnar
áfram. En nú var viðbúið, að
erfðahluti Leonoru rynni til dreng-
snáða, sem hvorki tilheyrði þjóð-
inni né ættinni.
Og þar að auki var Leonora að-
eins tuttugu og fimm ára gömul,
þegar hún kom frá Sviss, og ekki
einu sinni trúlofuð, hvað þá gift!
Já, þetta var þvílíkt reiðarslag
fyrir ættina, að einskis mátti láta