Dvöl - 01.01.1937, Síða 59

b V Ö L
53
ur þá á að vinna ýms nauð-
synjastörf, sem alltaf er gott að
geta innt af hendi síðar í lífinu.
En það er blátt áfram dýrmætur
uppeldisskóli á annan hátt. —
Þarna verða allir, hvort sem þeir
koma frá heimilum, sem litið er
upp til eða gagnstætt, að gera
sömu verkin og vinna hlið við
hlið.
Ég man eftir því úti í Banda-
ríkjunum, þegar ég var eitt sinn
verkamraður þar hjá manni, sem
átti m. a. sæti á þingi ríkisins,
var bankastjóri í borginni þar
sem hann átti heima o. s. frv.
Hann var stórauðugur og með-
al eigna hans voru nokkur þús-
und sauðfjár. Þegar mest var að
gera í sauðburðinum á vorin
kom hann út á búgarð sinn og
dvaldi þar 2—4 vikur. Þann
tíma matbjó hann ofan í okkur
verkamennina, þvoði gólfin og
greip öðru hvoru í að mjólka
kýrnar. Einhverjum hér á landi
kann að finnast þetta ótrúlegt,
en það er þá af því, að hann
þekkir ekki Bandaríkjamenn.
Þetta er aðeins dæmi um, að
þar vestra þykir heiður að vinna
— ekki sízt þau verkin, sem
kölluð eru lökust. Hér heima
hefir fram að þessu þótt skömm
íyrir „heldri menn“ að gera
ýms verk, sem talin eru lítil-
fjörleg.
Með samstarfi nemenda hér-
aðsskólana að nauðsynjaverk-
um, hvort sem það er við að
: rein sa gólf, föt, áhöld eða ann-
að, eykst félagshyggja þeirra
og hverfur sú tilfinnihg, að ann-
ar þykizt meiri en hinn, eða
ofgóður til þess að gera eitthvert
nauðsynjastarf, af því að hann
sé kominn af ríkari foreldrum,
meiri ættum eða af því, að hann
á einhvern hátt hafi betri að-
stöðu í lífinu.
Þó að nemendum eigi vitan-
Iega að aukast víðsýni og þekk-
ing um víða veröld í héraðsskól-
unum, m. a. af fróðlegum yfir-
litserindum kennaranna, þá
ættu þó skólarnir jafnvel að
leggja enn meiri áherzlu á að
láta unglingana skilja umhverf-
ið og hina dásamlegu náttúru,
sem allsstaðar umvefur menn-
ina frá blómum vallarins til há-
reistra, naktra f jallatindanna og
himinhvolfsins, er hvelfist með
öllum sínum blikandi hnöttum
yfir þessa jörð, sem við búum á.
Skólarnir gera þarft verk, opni
þeir sem bezt bók náttúrunnar
fyrir nemendum sínum. En þó
þurfa skólarnir máske allra
helzt að hjálpa nemendum sín-
um til þess að finna manninn í
sjálfum sér og þeim, sem þeir
umgangast, því að jafnvel „sjálft
hugvitið, þekkingin, hjaðnar
sem blekking, sé hjartað ei með,
sem undir slær“.
Héraðsskólarnir eru ennþá í
bernsku. En nokkur árangur
mun þó strax vera ftð starfi
/