Dvöl - 01.07.1941, Blaðsíða 34

192
D VÖL
Olöf í Vík
— Þættir úr lífi alþýðukonu -
Kftir Gnðbjðrga Jónndóttnr fró Rroddanesi
Það er varla hægt að hugsa sér,
að þeir eigi sér mikla eða langa
sögu, sem alltaf hafa, að kalla
má, verið á sama blettinum. Átt-
ræð kona, sem verið hefir í sömu
litlu sveitinni mestan hluta æf-
innar, mun að sumra áliti ekki hafa
frá miklum atburðum að segja
né hafa lifað sögulegu og eftir-
tektarverðu lífi.
Þó á þetta sér stað, jafnvel í út-
kjálkahéruðum, ef til vill helzt þar.
Það ber lítið á gróðrinum þar sem
næðingar blása. Þar eru það ekki
nema harðgerðustu jurtirnar, sem
lifa og þroskast.
Kona sú, er ég skrifa hér um,
heitir Ólöf. Foreldrar hennar, Jón
og Guðrún, bjuggu á Bræðra-
brekku við Bitrufjörð. Þar er Ólöf
fædd og uppalin. Foreldrar henn-
ar voru vönduð og merk I alla
staði, tápmikil og dugleg. Þannig
reyndust líka börn þeirra. Tvo
bræður Ólafar þekkti ég nokkuð;
þeir hétu Oddur og Magnús. Þeir
voru báðir afburjða dugnaðar-
menn, og það sæti þótti vel skip-
að, er þeir fylltu, hvort heldur var
á sjó eða landi. Menntun fengu
þau systkin enga. Það var ekki sið-
ur þá, að láta börn og unglinga
læra annað en kverið og að draga
til stafa, eftir því sem löngun og
hæfileikar voru til.
Undirstöðuatriði uppeldisins í
gamla daga voru fólgin í trú,
guðstrausti og vinnu, en ekki skóla-
menntun. Þetta tvennt var Brekku-
börnunum innrætt og fengið í
veganesti, eins og öðrum ungling-
um. Oft voru þessar gjafir ein-
asti heimamundurinn frá foreldr-
unum, og hann reyndist oft nota-
drjúgur, þótt misjafnt sé, hvað
fólki verður úr góðum gjöfum.
í æsku minni heyrði ég talað
um, að sungnir hefðu verið fimmt-
án sálmar á aðfangadagskvöldið
hjá þeim, gömlu Brekkuhjónunum,
Jóni og Guðrúnu. Þetta þótti bera
vott um mikla og fölskvalausa
guðsdýrkun. Þar var ekkert jóla-
tré til þess að dansa í kringum,
þau voru þá óþekkt í sveitum, en
hugirnir voru fullir lotningar og
tilbeiðslu, sem fékk útrás í þessum
óbreytta sálmasöng. Og ef maður
hugsar sér, að allt á heimilinu hafi
verið eftir þessu, allt mótað af inni-
legri trú og guðsdýrkun, þá skilst
vel hvers vegna börnin eru svo
vel fær til að lifa lífinu, hvernig
sem kringumstæðurnar breytast