Dvöl - 01.07.1941, Síða 60

218
maður má framkvæma athöfnina,
þegar mikið liggur við, og mér
finnst, að þannig sé ástatt núna.
Ég þori ekki að láta þig yfirgefa
mig óskírðan".
Tim O’Hara gerði krossmark
yfir dvergnum og skírði hann.
Hann nefndi hann Rory Patrik.
„Þetta er að vísu ekki gert eftir
kúnstarinnar reglum“, sagði hann
að lokum. „En ég meinti það vel“.
„Ég er þér þakklátur“, sagði
dvergurinn. „Og hafi verið um
skuld að ræða, þá ertu búinn að
greiða hana og meira en það“
Að svo mæltu hvarf dvergurinn
einhvern veginn, og Tim var orð-
inn einn eftir í stofunni. Hann
neri augun. En á bak við hurðina
var lítill poki, eins og dvergurinn
hafði sagt, og Kitty var að koma
inn með kökusneið á diski.
„Jæja, Tim“, sagði hún. „Hvar
er nú hann frændi þinn litli?“
Þá tók hann hana í faðm sinn
og sagði henni alla söguna. Ég
veit ekki, hve miklu hún trúði af
því. En eitt er eftirtektarvert: Síð-
an þetta skeði, hefir ávallt verið
einn Rory O’Hara í ættinni og
hann ennþá lánsamari en allir
hinir. Svo varð Tim O’Hara for-
seti járnbrautarfélagsins og hann
skírði einkavagn sinn „Dverginn".
Sagt var, að á ferðalögum hans
væri stundum með honum lítill og
skrítinn, strákslegur náungi. Hann
kom, slóst í förina á einhverri
smástöðinni, og honum var undir-
eins hleypt inn, þó að stórmenni
D VÖL
úr járnbrautarstjórninni væru
látin bíða. Og skömmu seinna
heyrðist sungið inni í vagninum.
Damaskns
Damaskus er ein af allra elztu borgum,
sem sögur fara af. Jósepus sagnaritari
rekur sögu hennar allt til Nóaflóðs. Ant-
hony á að hafa gefið Kleopötru borgina
í morgungjöf. Skáld fyrri daga dáðu feg-
urð hennar og völdu henni glæsileg nöfn
í ljóðum sinum. „Hálsmen veraldarinn-
ar“, „Pjöður paradisarfuglsins", „Pegurð-
ardoppa meyjarvangans" o. s. frv. — Dam-
askus vorra daga virðist þó hafa fátt það
til brunns að bera, sem réttlæti slík nöfn.
Göturnar eru þröngar og úr hófi daunill-
ar. Konurnar elda matinn úti á götu og
mylja kornið á rennisteinunum. íbúarn-
ir líkjast óþrifnum og illa gerðum þorp-
aralýð. Þeir eru hávaðasamir, ósannsögl-
ir, óráðvandir og margsýktir af alls kon-
ar sjúkdómum.
Nefnd: Hópur nútímamanna,
sem eyða tímanum.
—0—
Góð rœða: Ávarp með góðri
byrjun og góðum enda og stutt
bil á milli.
—0—
Áskorun: Listi yfir fólk, sem
ekki hafði þrek til að segja nei.
—0—
Þrautleiðinlegur: Sá, sem talar,
þegar hann á að hlusta.
—0—
Hugleysingi: Sá, sem talar með
fótunum, þegar mest ríður á.
—0—
Lundúnabúi: Sá, sem vonar hið
bezta, en býst við sprengju.