Melkorka - 01.05.1946, Síða 10

vanheilsu að stríða og að hún gekk sjaldan
heil til skógar, en þeir héldu, eins og hún
sjálf, að þetta ferðalag mundi hressa hana
og hvíla frá þrasinu og baráttumálunum
heima fyrir og jafnvel verða til þess, að hún
fengi nokkra bót á sjúkdómi sínum. Sjálf
hlakkaði hún til að liitta samherja og vinir,
liitta allar þessar konur aftur, sem hún
þekkti frá fyrri alþjóðafundum og mætt-
ust nú í fyrsta sinn aftur eftir fimm
ógnjrrungin styrjaldarár. Margar þeirra
voru persónulegir vinir hennar, en allar
börðust Jrær fyrir sömu hugsjónum og
mannréttindum, hvaðan sem þær komu af
hnettinum.
Ég liitti Laufeyju á götu, tveim dögum
áður en lnin lagði af stað í sína örlagaríku
ferð. Það var úðarigning en hlýja í lofti.
Hún sagðist fljúga næstu daga til Englands
og J^aðan til Genf. Mér finnst vorið miklu
nær en skammdegi og vetur, og kannski
verða sóleyjar sprungnar út, Jregar ég kem
heim um jólin, sagði hún um leið og við
skildum, og brosti um leið Jressu minnis-
stæða brosi, sem gat svo oft minnt á lieið-
ríkju langra sumardaga. Því voru ekki ein-
mitt J)ær hugsjónir, sem heilluðu hana unga
og sem hún helgaði krafta sína til dauða-
dags, í ætt við sumrið og gróandann?
Laufey Valdimarsdóttir var fyrir löngu
þjóðkunn kona, og nafn hennar hafði í fjöl-
mörg ár verið tengt réttarbaráttu íslenzku
konunnar. Hún varð formaður Kvenrétt-
indafélags íslands 1926 og hóf þá strax bar-
áttuna undir merki félagsins fyrir jafnrétti
konunnar í þjóðfélaginu. Hin skyggna rétt-
lætiskennd hennar fann fljótlega nrisrétt
þann, sem konur voru beittar, og Jneyttist
aldrei á að brýna fyrir þeim, að enda þótt
hin pólitísku réttindi væru fengin, — kosn-
ingarétturinn — Jrá væri almennt litið á
konuna sem lægri þjóðflokk innan Jrjóðfé-
lagsins og hlutur liennar væri á flestum svið-
um fyrir borð borinn. Þess vegna yrðu kon-
ur að halda baráttunni áfram, vera á verði
fyrir fengnum réttindum, vakna af sinnu-
Við andlátsfregn
Laufeyjar Valdimarsdóttur
Ejtir Ingibjörgu Benedihtsdóltur
Æ, ég var að vona,
veika, en sterka kona,
að með nýju dri kœmirðu heim,
heil á hjarta og laugum,
með hita og Ijóma i augum.
Lifnaði margt í Ijósi af draumum þeim
Mörgum varð að vona,
vilra, mikla kona,
að þú kœmir glöð og heilbrigð heim.
Auðgust allra varstu,
cegishjdlm þar barslu,
lengst þó sjúlt og ein i auði þeim.
Eg er enn að vona,
elskulega kona,
að þú sért nú einmitt komin heim,
að þinn andi svífi
yfir slarfi og lífi
lands vors kvenna, hve þú unnir þeim.
Hcitt þœr vilja vona
verk þín, göfga kona,
dhugi og eldmóðurinn þinn
veg oss alltaf visi;
viti, er brenni og lýsi,
mynd þin sé og móðurarfurinn.
V_____________________________________y
leysi sínu um þjóðfélagsmálin og skilja, að
J)að væri ekki lengur nein kvenleg dyggð
að sitja hjá um málefni lands og Jijóðar,
lieldur hættulegt ábyrgðarleysi, og ekk-
ert væri konunni, móður mannkynsins, ó-
6
MELKORKA