Melkorka - 01.05.1946, Síða 11
viðkomandi, eins og hún orðaði það ein-
hvers staðar. Og á öðrum stað segir hún:
„Þótt kosningarétturinn sé löngu fenginn,
liafa konurnar ekki lært að byggja upp þjóð-
félagið með karlmönnunum og hafa aldrei
fyllilega skilið hver ábyrgð fylgir þessum
rétti. íslenzkar konur, við skulum ekki
lengur draga okkur í hlé frá þessu mikla
verkefni. Rísurn upp og sjáum sól og
stjörnubjartan himinn. Leggjum okkur all-
ar fram til þess að bezt verði að lifa í þessu
landi. Bætum íslandi upp mannfæð þess
með þátttöku allra í þessu starfi.“
Samúð með öllu, sem þjáðist og átti bágt,
var einn ríkasti þátturinn í eðli hennar.
Hún var óþreytandi í ræðum og ritum að
berjast fyrir persónulegum rétti hinna um-
komulausu, sem leituðu til hennar, og marg-
ar kjarabætur einstæðingsmæðra og ekkna
síðustu ára eru henni ekki hvað sízt að
þakka.
Síðasta verk Laufeyjar, áður en hún fór
utan, var að gangast fyrir stofnun Menning-
ar- og minningarsjóðs kvenna, senr stofnað-
ur er í minningu móður hennar, hinnar
landskunnu kvenréttindakonu Bríetar
Bjarnhéðinsdóttur. Er sjóði þessunr ætlað
að styrkja efnilegar stúlkur til náms og
stuðla að því, að við getum eignazt hæfar
konur á sem flestum sviðunr. Enginn skildi
betur en Laufey, hvers virði góð nrenntun
er fyrir hverja konu, ef hún vill standa jafn-
fætis karlmanninunr í þjóðfélaginu. Hún
var sjálf stúdent frá Menntaskólanunr í
Reykjavík og stundaði síðair tungumála-
nánr við Háskólann í Kaupmannahöfn unr
nokkura ára skeið. Gáfur hennar voru nrarg-
þættar, hún var skáldmælt vel, prýðilega
ritfær og hafði mikla þekkingu og ágætan
smekk á bókmenntum. Hún var því óvenju-
leg kona um flesta hluti, og hún nrun lialda
áfram að lifa í hjörtum allra þeirra, sem
þekktu hana og skildu bezt.
Það urðu örlög Laufeyjar Valdimarsdótt-
ur, að vera jarðsungin í erlendu landi, að
vísu hjá þjóð, senr hún unni og dáði. Hún
Frú Karólína Ziemsen
varð sjötug 22. desember s.l. — Hún hefur
unnið mikið og nrerkilegt brautryðjanda-
starf innan verkakvennasamtakanna í land-
inu. Hún var ein af aðalstofnendunr verka-
kvennafélagsins Framsóknar og í Hafnar-
firði gekkst hún fyrir stofnun verkakvenna-
félagsins Framtíðin 1925.
Frú Karólína hefur fram á þennan dag
verið óþreytandi að vinna að hagsmunamál-
um verkalýðsstéttarinnar. Hún er vinsæl
kona nreð afbrigðum og nrikils nretin af öll-
um, sem til hennar þekkja.
dvaldist í París ung stúlka, og síðan átti borg-
in, senr kölluð hefur verið borg vísinda og
lista, lrug hennar hálfan, en það sætti okk-
ur vini hennar og félaga að nokkru við, að
þar skildi lnin einmitt hljóta hinztu lrvílu.
Þótt ln'ur sé nú langt fjarri ættjörð sinni,
senr hún elskaði og lrelgaði starfskrafta sína
og nriklu hæfileika, þá veit ég að nróðir
náttúra mun skreyta leiði lrennar litfögrum
suðrænunr blónrum. En við vinir hennar
nrunum þó alltaf óska, að Jiað væri íslenzka
sóleyin, sem sprytti vor hvert á leiði hennar.
MELKORKA
7