Melkorka - 01.05.1946, Side 19
in af jarðarberjunum og grænmetinu, sem
hún ræktar, og búpeningnum sínum, sem
er ein kýr, tveir hundar og nokkur svín.
Þar er hún, þegar hún er ekki á ferðalögunr
og æfir sig marga klukkutíma á dag. Hún
hefur þar sérstakt tæki, sem tekur upp söng
hennar og svo hlustar hún á hann aftur og
aftur í því skyni að fullkomna túlkun sína.
En marga mánuði á ári eru gistihús og
járnbrautarlestir heimili lrennar. Á ferða-
lögunum flytur hún með sér fimmtán
ferðatöskur, og hefur aðeins ein þeirra að
geyrna föt. í hinum er hljóðritari, sauma-
vél, strokjárn og matreiðslutæki. Hún saum-
ar til að hvíla sig, strýkur sjálf kjólana sína
og hefur ganran af að matreiða sjálf við og
við. —
Hún segist ekki þreytast á ferðalögum og
er ekki óstyrk sín vegna, lieldur vegna á-
heyrendanna. Hún vill láta fólk hafa á-
nægju af söng sínum. Eina skiptið, senr hún
hefur verið óstyrk, var þegar hún gieymdi að
lmeigja sig fyrir brezku konungshjónunum,
og þegar hún var kynnt fyrir Roosevelt for-
seta. Hann sagði við hana: „Þér lítið alveg
eins út og myndirnar af yður sýna,“ og hún
varð svo ringluð, að hún steingieynrdi öllu,
senr hún hafði ætlað að segja.
Þettajrar nrjög óvenjulegt. Annars bregzt
minnið lrenni aldrei. Hún geynrir í nrinni
orð og lög meir en lrundrað söngva. Þegar
Bruno Walter bað lrana að syngja „Alt
Rhapsody“ eftir Brahms nreð hljónrsveit
sinni í Salzburg, lærði hún það unr nóttina
og söng það daginn eftir án Jress að liafa
nokkurt blað fyrir framan sig.
Þegar áflrjúpuð var tafla í Lincoln nrinn-
ismerkinu, sem sett Irafði verið upp til
minningar um söng hennar Jrar á páska-
sunnudag, átti hún að lralda ræðu. Það var
stungið upp á Jrví við hana, að hún læsi upp
ræðuna til Jress að henni fataðist ekki. I
stað Jress lærði hún hana á Jrrenr mínútum
og flutti liana orðrétt.
Hún hlakkar til hljómleikanna í kvöld.
„Auk Jress senr fóturinn háir nrér ekki nú,
GABRÍELA MISTRAL
■ Skáldkonan Gabríela Mistral frá Chile í
Suður-Ameríku lilaut bókmenntaverðlaun
Nobels fyrir árið 1945.
Hið rétta nafn Gabríelu Mistral er Lucila
Gocloy Y. Alcayaga — í æsku Jrótti lrún svo
nr jög skert gáfunr, að hún var rekin úr skóla.
Eftir Jrað menntaði lrún sig af eigin ramleik
og konrst svo langt, að unr tvítugsaldur var
Jrún gerð kennslukona við skóla einn í
bænunr Los Andes. Um Jrað leyti hófust ást-
ir nrilli hennar og ungs járnbrautarverka-
nranns að nafni Romelio Ureta. Unr sam-
band þeirra vita nrenn fátt, annað en Jrað,
að hann brást henni og franrdi skömnru síð-
ar sjálfsnrorð.
I Jressunr raununr byrjaði Gabríela að
ætti mér að hafa farið franr á tín árum. Og
nú er ég öruggari. Sanrt verð ég að undir-
lrua nrig alveg jafnvel. Maður nær aðeins
árangri með erfiði og áreynslu. En Jregar
erfiði nranns veitir honunr viðurkenningu,
Jrá ber honunr að vera innilega Jrakklátur.
Og það er ég.“
(Úr The Ncui York Tiines Magazinc,
30. des. 1945)
MELKORIÍA
15