Melkorka - 01.12.1949, Blaðsíða 7

þó þegar greinilega sjá áhrif þess á bús-
áhaldamarkaðinum. Nú auglýsa lramleið-
endurnir búsáhöld „af H. F. í. gerð“ eða
„nreð meðmælum frá H. F. í.“, og án efa
koma þessar nýju gerðir af hnífum, upp-
þvottagrindum, dósahnífum, þeyturum,
grænmetiskvörnum o. s. frv. til þess að út-
rýma öðrum lakari gerðum á fáum árum.
Þetta sýnir hvaða áhrif kvenþjóðin getur
haft þegar hún vill.
I upphafi sagði ég að mér hefði fundizt
um lítið nýtt að ræða á þessari sýningu. Aft-
ur á móti gaf hún ágætt yfirlit um hvað til
er og hvaða möguleikar eru fyrir hendi. Og
eins og svo oft áður komst ég að þeirri nið-
uistöðu að tæknin er til, en svo er það póli-
tíkin, bæði stórpólitíkin og pólitíkin í
hverju landi fyrir sig sem ákveður, hvort
Jressi tækni verður notuð í þágu allra eða
einungis fárra útvaldra eins og nú tíðkast.
En að Jrví verður ekki unnið í alvöru fyrr
en kvenþjóðin er farin að hafa hönd í bagga
með á Jrjóðarbúinu.
Gleymum ekki réttindamálunum
Eftir Nönnu Ólafsdóttur
Það er athyglisvert fyrir í hönd farandi
kosningar að meira er ritað unr kvennafram-
boðin en dæmi eru til um áður. A Jxó eng-
in kvennanna öruggt þingsæti frekar en
áður. Það dylst engum að áhugi blaðanna er
ekki fyrir konunum, sem frambjóðendum,
lieldur fyrir konunum sem kjósendum.
Stjórnmálaflokkar á biðilsbuxum eru ekki
hljóðlaus fyrirbæri, og óvenjumikill hávaði
út af kvennaframboðum er aðeins af einni
rót runninn.
Pólitísku flokkarnir eru farnir að skilja,
að framhjá konunum verður ekki lengur
gengið, án Jiess að liljóta verra af. Svo góða
greind ber að virða. Hitt ber og að Jrakka,
að áróður flokkabláðanna fyrir þessar kosn-
ingar, livers fyrir sínum kvenframbjóðanda,
hefur vakið atliygli allra landsmanna, svo að
héðan í frá þurfum við tæpast að óttast að
konurnar gleymist alveg í framboðin. Þess
Jjarf þó ekki að vænta að flokkarnir sýni
beinlínis örlæti við úthlutun Jringsæta til
kvenfólksins í framtíðinni. Konurnar verða
Jjví að vera á verði hér eftir sem hingað til.
Samt verður að telja þessa kosningabaráttu
sigur, að |)ví leyti, að þeirri kröfu kvenna að
fá fulltrúa á Jjing, hefur vaxið fylgi, fyrst og
frernst meðal kvenna sjálfra. Það standa því
vonir til að þær láti ekki bola sér frá meira
og Jregar Jrær loksins eru komnar af stað,
þá mega hinir stóru fara að vara sig. Full-
komin þátttaka kvenna í þjóðmálum er það
markmið, sem keppa ber að, bæði vegna
kvennanna sjálfra og vegna almenningshags.
Á næstu þingum verða rædd ýms hags-
munamál kvenna. Frumvarp Hannibals
Valdimarssonar um réttindi kvenna (sjá 1.
tbl. þessa árg. af Melkorku) kemur án efa
fram í dagsljósið aftur. Þá eru breytingar á
tryggingalöggjöfinni, breytingar á skattalög-
gjöfinni o. fl., o. fl. Ættu konur að fylgjast
vel með störfum næstu þinga Jxegar Jxessi
mál konra til umræðu. Það er lítil fyrirhöfn,
senr launast ríkulega.
Þá er og annað mál, sem einnig verð-
skuldar athygli. ísland er aðili að menn-
ingarmálastofnun Sameinuðu Jrjóðanna
(UNESCO) og hefur sem slíkt samþykkt
mannréttindayfirlýsingu hennar. I yfirlýs-
ingunni stendur m. a. Jjetta:
„í stofnskrá sinni lrafa Sameinuðu Jrjóð-
irnar lýst ylir trú sinni á grundvallarat-
MELKORKA
79