Melkorka - 01.12.1949, Side 14

að lialda sér í'ast í vini sína, og ef þeir van-
ræktn að svara bréfum hennar um hæl, var
hún þess albúin að draga sig inn í skel sína,
þar sem hún sat innilukt og hræðilega ó-
hamingjusöm.
Barnæska hennar hafði stuðlað að pví að
gera hana úr hófi tilfinninganæma. Foreldr-
ar hennar, er áttu meir en tuttugu ára
hjónaband að baki sér, er hún fæddist árið
1850, sátu aldrei á sárs höfði. Móðir hennar
var lilédræg en ströng í guðsótta sínum.
Faðir hennar, en gagnvart honum fann hún
helzt til skyldleika, var kraftmikill og lífs-
glaður jarðeigandi, er hafði sóað heiman-
mundi konu sinnar og valdið því, að fjöl-
skyldan átti nú við bág kjör að búa. Victoría
lærði að hemja framkomu sína og tal, en
liún J>jáðist af |>essu ástandi og hataði lieim-
ili sitt. Þó var henni síðar unnt að minnast
með gleði margra ferða á hestbaki, er hún
fór með föður sínum, en Iiann kom alla tíð
fram við hana eins og strák og hún fékk að
vera hjá honum í hesthúsinu og úti á mörk-
inni og heyrði margar sögur, sem ekki voru
beint sniðnar fyrir stúlkueyru. Sumt af því
notaði hún síðar í þjóðlífslýsingar sínar.
Victoría var ekki komin af barnsaldri, er
hún byrjaði að skrifa leikrit og di'amatískar
sögur, en mestan áliuga Iiafði hún’á að
teikna. Og hún ímyndaði sér, að leið henn-
ar til frelsis og sjálfstæðis lægi gegnum lista-
akademíið í Stokkhólmi. í þrjú ár lagði hún
Iiart að sér við kennslustörf til að geta
hrundið áætlun sinni í framkvæmd. Hálf-
um mánuði fyrir brottförina tilkynnti fjöl-
skyldan henni skyndilega þær niðurstöður
sínar, að hún væri of ung til þess að henni
yrði sleppt út í hinn stóra heim. Victoría
var þá tvítug og þetta andstreymi lamaði
lífslöngun hennar en ekki löngun hennar
til að berjast fyrir betri lramtíð komandi
kynslóðum til handa. Þessi takmörkun á
persónulegum rétti hennar varð til þess að
opna enn betur augu hennar fyrir nauðsyn
þess að breyta stöðu konunnar í þjóðfélag-
inu.
Tuttugu og eins árs gömul gekk Victoría
að eiga póstmeistara, er var kominn hátt á
fimmtugsaldur og var fimm barna faðir.
Það var einnig gegn vilja fjölskyldunnar.
Þar sá fjölskyldan betur en hin óreynda
Victoría, er ímyndaði sér, að hún hefði
fundið skilningsríkan vin, þar sem póst-
meistarinn var, og að hann mundi koma
fram við liana sem jafningja og félaga en
ekki einungis sem konu. En Christian llene-
dictsson póstmeistari hafði tekið sér Victor-
íu fyrir konu vegna þess að hann var ást-
fanginn af hinni hávöxnu strákslegu stúlku
með mikilúðlega andlitið og dökku gáfu-
legu augun. Hjónabandið varð henni þungt
áfall. Þegar fyrsta árið reyndi hún að fyrir-
fara sér með Jdví að skera á púlsinn, og aftur
gerði hún sjálfsmorðstilraun, er hún var
ólétt að öðru barni sínu. Svo mikil var ör-
Vænting hennar. Henni þótti sér óvirðing
sýnd. Hún var keypt, og allur líkami henn-
ar neitaði að gjalda verðið. Hún hafði
aldrei lofað öðru en vináttu, Jaað kemur í
ljós í barnslegri hreinskilni í bréfum til
unnustans.
Hinu eitraða ástandi lýsti hún síðar í
fyrstu skáldsögu sinni Pengar, er vakti mikla
athygli meðal ungra rithöfunda og allra
formælenda kvenfrelsishreyfingarinnar.
VicUoría reyndi pó að gera hjónabandið
eins gott og henni var unnt. Hún var
skyldurækin að upplagi og Jrað, sem hún
hafði á annað borð tekizt á hendur, vildi
hún standa við. Hún var stjúpbörnum sín-
um góð móðir, reyndi að vera alltaf glaðleg
á svipinn og gera blæ heimilisins eins við-
kunnanlegan og framast var unnt. Frístund-
um sínum varði hún til að prjóna og.lesa
bækur. Henni fannst hún ætíð verr sett en
aðrir rithöfundar, þar sem bæði tíma- og
fjárskortur hindraði hana í að mennta sig.
Af bréfum hennar má þó ráða, að hún las
þýzku, ensku, frönsku og vitanlega mál ná-
grannaþjóðanna. En hún hafði takmarkað-
an aðgang að bókmenntum. Hún kom sér
upp lítilli bóka- og pappírsverzlun og auk
86
MELKORKA