Melkorka - 01.12.1949, Blaðsíða 9

þá list að kunna að setja upp viðeigandi
svip á réttum augnablikum, en þegar kom-
ið er inn í sali Alþingis viljunr við fá lög-
festingu á þeim ákvæðum mannréttindayf-
irlýsingarinnar, sem enn eru ekki til í ísl.
lögum. Og engum er skyldara að reka á eftir
þeirri framkvæmd en konunum sjálfum.
Eins og stjórnmálamennirnir liafa áhuga
fyrir okkur kvenfólkinu senr kjósendum,
eins eigum við að sýna að við höfum álruga
fyrir gerðunr þeirra senr þingfulltrúa og
meta þá skv. þeinr. Það fylgir ekki lrugur
máli hjá konunr í kvenréttindabaráttu, þeg-
ar þær styðja nrenn á þing, senr fella lrvert
einasta réttindamál kvenna. Það er sanra og
segja já nreð vörunum og nei nreð atkvæða-
seðlinunr. Annað lrvort er hégómamál,
stjórnmálaskoðunin eða réttindamálin.
Kvenréttindi eru ekkert annað en al-
nrenn mannréttindi. Þeim, senr leggur stein
í götu mannréttinda, er annað kærara en
réttur og vellíðan þegnanna. Ærandi lrá-
reisti fyrir kosningar kann að lrylja þennan
kjarna, en eftir kosningar gefst tónr til hug-
leiðinga — og að fagna auknum áhuga
kvenna á þjóðmálum.
N. Ó.
Kynni mín af skáldkonunni Sigrid Undset
Eftir Sigriði Einars frá Munaðarnesi
Mig setti liljóða er ég í sunrar frétti lát
norsku skáldkonunnar Sigrid Undset, nrér
fannst hún liafa lrnigið of snenrnra í valinn,
að heimurinn hefði orðið svo miklu snauð-
ari og nrér fannst einnig ég hafa nrisst kæran
vin, þótt kynni nrín af henni lrefðu ekki ver-
ið nrikil eða löng, urðu þau ógleymanleg.
Það fyrsta senr vakti eftirtekt nrína á Sig-
rid Undset, löngu áður en ég sá Irana, var
atvik, senr gerðist srrðrtr í Dresden í Sax-
landi vorið 1923. Ég var þar á gangi með
norskri stúlku, serrr stundaði þar háskóla-
nám. Við staðnæmdust fyrir utan glugga á
bókaverzlun einni og sáurrr þar nýkomið út
í Jrýzkri Jrýðingu annað birrdi af hinni miklu
skáldsögu Kristin Lavransdatter eftir Sigrid
Undset, Jrað var Kransinn. Hin norska
stúlka spurði nrig Jrá hvort ég lrefði lesið
Jressar bækur hennar, en ég kvað nei við,
einlrverjar aðrar bækur lrafði ég sarnt lesið
eftir hana. Það jafnast engin þeirra við
Kristin Lavransdatter, sagði hún og bætti
við: Sigrid Undset verðskuldar að henni sé
nreiri gaumur gefinn en gert er, bæði lrér í
Þýzkalandi og heirrra r Noregi, því hún er
stórfengleg skáldkona og Kristin Lavrans-
datter er frábært listaverk. Húrr sagði nrér
útdrátt úr sögrrnrri og get ég ekki gleynrt að-
dáun lrennar og hrifningu og lreldur ekki
grenrjtt lrennar ylir Jrví að bezta skáldkona
Noregs og þótt víðar væri leitað skyldi ekki
hafa hlotið rnaklega viðurkenningu. En Jress
var ekki svo langt að bíða, Jrví 1928 lrlaut
Sigrid Undset Nóbelsverðlaun og sérstak-
lega vegna þessarar sörnu skáldsögu. Þessi
atburður vakti slr'kan álrrtga lrjá mér íyrir
Sigrid Urrdset, að ég las allt serrr ég náði í
eftir lrana rrreð óblandinni hrifningu.
Sunrarið 1931 korrr frú Sigrid Undset til
íslands og tveir synir hennar. Þau voru í
fylgd rneð frú Ólöfu og Sigurði Nordal pró-
fessor á leið frá Akureyri til Reykjavíkur og
gistu í liorgarnesi hjá frú Oddnýju og Ing-
ólfi Gíslasyni lækni, og var ég svo lánsönr að
fá þar að sjá Itina rrrerku konrt, sem ég svo
nrjög dáðist að, en læknishjónin buðu mér
og annarri konu úr Borgarnesi að konra og
drekka með lrerrni kaffið.
MELKORKA
81