Melkorka - 01.12.1949, Blaðsíða 11

litlu dóttur hennar, sem alltaf liafði verið
veik frá fyrstu bernsku, og frú Undset Iiafði
ævinlega hal’t hjá sér og látið hana sitja f
stól við skrifborðið sitt, það var hin móður-
lega mildi, sem hún virtist eiga svo ríka.
Skipið blés nú úti á Brákarpollinum, frú
Sigrid Undset og synir hennar kvöddu.
En nokkru seinna iékk ég bréf frá henni
senr er dagsett 30. ágúst 1931 í Bjerkebæk.
(Þess skal getið að Ingólfur Gíslason læknir
og frú Oddný Vigfúsdóttir heimsóttu frú
Undset í Bjerkebæk þetta sumar, og með
þeim sendi ég henni kvæðabók mína: Kveð-
ur í runni, sem þá var nýútkomin.j
Það bréf er svo hlýtt og vinsamlegt, og fullt
af þeirri gjafmildi, sem oft eru aðalsein-
kenni sannra mikilmenna,. að geta eins og
skáldgyðjan, stráð blómum á vegi vegfar-
enda, eins og SdiiIIer lýsir því í kvæðinu
Meyjan af ókunna landinu (Þýð. Stgr. Th.):
„Ástgjafir rétti húruöllum gumum
ávexti þessunr, hinunr blóm.“
Ég vil því leyla nrér að taka hér upp kafla
úr þessu bréfi frá skáldkonunni í ísl. þýð.:
„Kæra ungfrú Sigríður Einars.
Þúsund þakkir fyrir vinsamlega kveðjn nreð
dr. Gíslasyni og fyrir bókina yðar, senr nrér
þótti mjög ganran að fá. Mörg af kvæðun-
unr yðar lref ég lesið með mikilli ánægju og
finnst þau vera svo kvenleg, látlaus og við-
kvænr og vissulega þykir nrér ánægjulegt að
Sigbjörn Obstfelder skuli hafa fengið ís-
lenzkan þýðanda. Eins og yður eflaust er
kunnugt, átti ísland ávallt mikið ítak í
liuga Obstfelders, og hann var einn af þeinr
fáu hér í Noregi, senr las íslendingasögurnar
til hlítar (að sérfræðingum undanteknum)
og eina af draunrgyðjnm sínum lætur liann
vera frá íslandi ...
Með beztu þökk fyrir síðast, yðar einlæg
Sigrid Undset.“
Sagan, senr Sigrid Undset getur unr í bréf-
inn eftir Sigbjörn Obstfelder heitir „Liv“
og er unr íslenzka stúlku senr deyr úti í
Noregi. Og þessa stúlku lætur hann
dreynra að Island færist suður í haf, að
strendur þess lrlýni, unz þar vaxi suð-
rænn gróður, að snjórinn og ísinn bráðni,
en í staðinn vaxi stór og þéttur skógur sem
skýli sveitabæjunum fyrir stormum og
kulda . . .
I formála fyrir bók eftir Sigrid Undset,
senr hún ritaði í Brooklyn 1942 og nefnist í
íslenzkri þýðingu Brynjólfs Sveinssonar
Bjerkebœk, heimili skiildkonunnar
Hamingjudagar heima í Noregi, segir luin í
fáum orðum frá flóttanum frá Noregi í
aprílnránuði 1940, er Þjóðverjar hertóku
landið, Airdrés var fallinn, en hún og Hans,
yngri sonurinn fylgdust að á flótta um
Rússland, Síberíu og Japan, alla leið til
Ameríku, þar senr hún dvaldist öll stríðsár-
in. Henni auðnaðist þó að loknnr að komast
lreinr til ættjarðar sinnar, en þá höfðu Þjóð-
verjar brennt heinrili hennar, vegið son
lrennar en litla dóttirin, senr alltaf var veik.
hafði dáið áður en ósköpin dundu yfir og
það var lrennar lán, eins og hún sjálf segir.
í þessunr formála segir Sigrid Undset:
„En hverju skiptir allt þetta ef við eignumst
Noreg aftur?“
Og Noregur varð frjáls. Hún fékk að
dvelja þar síðustu æviárin og deyja í sínu
löðurlandi. En nafn lrinnar ágætu, gáfuðu
og raunsæju skáldkonu nrun geymt þar og
um allan hinn menntaða lreinr, nreðan bók-
menntir lila.
MELKORKA
83