Melkorka - 01.12.1949, Blaðsíða 30

móðunni, eins og hún liefði iosnað frá
giunni sínum og gat næstum minnt á skip
með sorgarsegl við rá. Og allt í einu iivarfl-
aði það að mér þarna á staðnum að það
itafi verið með vilja en ekki af gleymsku að
Þeseifur sigldi undir sömu svörtu seglunum
heim eins og þegar hann fór af stað.
Frá sálfræðilegu sjónarmiði er óhugsandi
að sigurvegari hafi á nokkurri öld gleymt
að tilkynna sigur sinn. Slíkt hefur aldrei
getað átt sér stað.
Jafnvel þótt niaður væni hann ekki um
að hafa af ásettu ráði valdið þeim hörmu-
legu afleiðingum er af lilutust, er hægt að
finna gilda ástæðu fyrir svörtu seglunum
lians, ef maður reiknar með því að hann
hafi á þessu ferðalagi ráðið niðurlögum
móðurveldisins. Hann liafði kornizt inn í
völundargöngin, drepið son lrinnar voldugu
iiofgyðju, nautkállinn, sem talinn var heil-
agur, fengið Ariaðni með brögðum til að
hjálpa sér inn og út úr völundarhúsinu og
sýnt lienni síðan fádæma lítilsvirðingu með
því að skilja hana eina eftir á eyjunni
Naxos. Allt voru þetta hetjudáðir til af-
spurnar en eigi að síður hættidegar þeim,
sem ber enn þá virðingu og geig fyrir því
ríki sem liann hefur molað. Svörtu seglin
gátu verið til þess að dylja sigurinn. Hon-
um hefur ef til vill fundizt það öruggara
þar til hann væri kominn heilu og höldnu
í land.
Nokkru seinna um sumarið varð próf.
Axel Persson að hætta við fornminjagröft-
inn á gríska meginlandinu til þess að líta
á kerin í Herakleions-safninu og leggja úr-
skurð sinn á ýmsar tilgátur varðandi tengsl
milli skrautkeragerðar á eyjunum og á
meginlandinu. Fékk ég þá að fara með
hópnum, sem fylgdi honum frá höfninni í
Pireus, einmitt sömu leið og Þeseifur forð-
um til Krítar. Strax í býti um morguninn
sáunr við hina tignarlegu ásýnd hennar rísa
úr liafi og 'innan stundar lágum við í frið-
samlegri höfn Herakleions, fórum í land
og hófumst tafariaust Jianda að skafa burtu
aldir og árþúsundir til að komast að hinni
upprunalegu menningu Krítar. Síðasta
minjalagið er við komum að var ennþá
grískt, en það tyrkneska Já nær yfirborðinu.
Það skildum við áþreifanlega, þegar við
komumst að því að heilbrigðislögregla Hera-
kleion liafði við fréttina um komu þessara
frægu manna látið sprauta herbergin á gisti-
liúsinu með meindýravökva þar sem karl-
mönnunum var ætlað að sofa, en kvenfólk-
inu var ætlað sjálfu að berjast við kakalakk-
ana.
Umsjónarmáðurinn við fornminjasafnið
í Herakieion liafði þar að auki þann vana
að snúa sér undan án þess að svara ef ein-
liver af konunum varð svo djörf að spyrja
hann einhvers. Þegar við ferðuðumst seinna
út urn sveitirnar og sáum Jivernig bænda-
konurnar stungu strax liorninu af andlits-
blæjunni upp í munninn og héldu því fast
á milli tannanna ef ókunnir karlmenn voru
nálægt, þá skildist okkur þó um seinan
væri, að þannig Jiefðum við einnig átt að
ltegða okkur.
Við skoðuðum feneysk virki og ltysant-
íska mosaik, sem sigurvegarar Jtver fram af
öðrum höfðu látið eftir sig og komum Joks
að áliðnum degi til Knossos og að höll Min-
osar konungs, og þar með vorum við komin
aftur að yngsta tímabili mínósku menning-
102
MEI.KORKA