Búnaðarrit - 01.01.1962, Page 26
22
BÚNAÐARRIT
viðráðanlegt liafnar- og lireppsnefiuhim. Utgerðarfélagið
óskaði frekari viðræðna, en ekki leitldu þær til fram-
kvæmda.
Þótt síldarbræðslumálinu þokaði lítt til úrræða, var
róðurinn ekki gefinn upp þar lieima, enda mun Jón
Pálmason liafa verið ódeigur við flutning málsins á Al-
þingi. En þó engu yrði um þokað í því máli þá, er livort
tveggja víst, að því var haldið vakandi, og sú vaka liafði
sitt að segja, þegar til úrræða dró, enda urðu umræðurn-
ar um verksmiðjuna liöfuðaflvaki liafnargerðarinnar,
þó það skeiðið yrði skrefastyttra en áhuginn æskti. Saga
síldarverksmiðjumálsins skal ekki rakin hér frekar að
öðru en því, að 30. ág. 1945 var undirritaður samningur
milli síldarverksiniðja ríkisins og liafnarnefndar um lóð-
arréttindi undir síldarverksmiðju. Var þá miklum
áhyggjum af létt, og jafnframt mjög styrkt aðstaða til auk-
inna átaka við hafnargerðina.
Fjárveiting til liafnargerðarinnar liafði framan af árum
verið skorin mjög við nögl. T. d. 1936 og ’37 einar 8000
krónur á ári, og árin 1939 til ’41 18.600 krónur hvert ár.
Þá fór það að glæðast, svo að árin 1943 til ’45 fengust
100.000 krónur á ári. Hækkaði hún svo í 200.000 og þar
yfir næsta ár, hæst 280 þús. Hún hækkar eftir því sem
vonir glæðast um síldarverksmiðjuna. Þetta smátæki fjár-
veitingarvaldsins olli því, að drjúgur liluti hafnarvirkj-
anna livíldi á lántökum. Öll útvegun slíks fjár hvíldi á
Hafsteini. Sýndist oft furðulegt, hversu lionum varð
ágengt í því efni. Varð sú útvegun oft hinn mesti ásteyt-
ingarsteinn þeirra, er öfundaraugum litu ti! lians og
þeirra athafna, er hann liafði með höndum. Var því oft
óspart á loft haldið, að lántökur lians jöðruðu við full-
komið ábyrgðarleysi. Kvað sá tónn og jafnt við um véla-
kaup hans fyrir búnaðarsambandið og við liafnarmann-
virkin. Hafði hann livort tveggja í smíðum á þessum ár-
um, og varð furðumikið ágengt. Nú munu fáir telja, að
þar hafi verið of djarft teflt, né af ábyrgðarleysi.