Búnaðarrit - 01.01.1962, Blaðsíða 191
S A U 1) FJ Á K H Æ K 'I'A li F É LÖ G 1 N
187
'marki. Þá nrðu þau mistök, að nafn Þórhalls Friðriks-
sonar, Skógiun, Sf. Jökli, A.-Eyjafjallahreppi, féll af
skráiini, eii hann framleiddi 31.9 kg dilkakjöt eftir á
það ár.
Framleiðslan er mest hjá Benedikt Sæmundssyni á
Hólmavík, 42.39 kg dilkakjöt eftir á, en það er landsmet
hingað til eftir (letta slóran ærhóp, eftir því, sem mér
er kunnugt. Þetta er í fjórða sinn, sem Benedikl fram-
leiðir mest eftir á af öllum þeim, sem eru í fjárræklar-
felögunum.
Afrek Karls Aðalsteinssonar á Smáhömrum er einnig
frábært. Læt ég ósagt, að nokkur annar bóndi hérlendis
geti sýnt jafn glæsilegan árangur eftir jafnmargar ær. Að
fá til jafnaðar 30.69 kg af dilkakjöti eftir 122 ær, er eng-
inii liægðarleikur. Ekki er afrekiö minna, þegar tillit er
tekið til þess, að Karl fékk ekki nema 202 lömb til nytja
undan þessum 122 ám. Ein ærin var þrílembd, 78 tví-
lembdar og 43 einlembdar. Fæddust 165.6 lömh eftir 100
ær, og komu þau öll lil nytja að liausti. Arður í dilka-
kjöti hjá Kárli varð 36.2 kg eftir tvílembu og 20.5 kg
eftir einlembu. Ær Karls þyngdust yfir veturinn 4.6 kg
að meðaltali og vógu að vori 64.4 kg til jafnaðar. Árang-
ur. Karls sýnir, að hann á frábærar afurðaær og er fram-
úrskarandi fjármaður, en hin glæsilega útkoma iniin
ekki livað sízt vera að þakka fjármennskusnilli Karls.
Árangurinn á sýslubúinu í Skógum í A.-Eyjafjalla-
lireppi og hjá Árna Jónassyni þar, er þó merkilegastur,
vegna þess að þar er annáluð landrýrðarsveit. Fyrst liægt
er að ná slíkum afurðum í Skógum, með ræktun fjárins,
réttri fóðrnn 'og ágætri liirðingu, eins og raun ber vitni
um, þá er nokkurn veginn víst, að á fjöhla annarra býla
á Suðurlandi væri hægl að ná jafn góðum árangri, sé rétt
að farið. Skógahúið ætti að geta kennt sunnlenzkum
bændum, hvernig hægl er að búa með sauðfé. Væri þörf
á |)ví, að Árni Jónasson, bústjóri í Skógum, ritaði grein
í Frey, þar sem luinn lýsti, hvernig liann fóðraði féð og