Búnaðarrit - 01.01.1950, Blaðsíða 161
BÚNAÐARRIT
157
vélar fyrir okkur, og þyrfti að breyta til á ýmsa vegu,
en hugmyndin er nothæf.
A heimleiðinni stóð ég við í Höfn í fimm daga.
Einn daginn fór ég út í Ringsted, sem er smábær utan
við Hróarskeldu. Vildi ég skoða nýjar fiðurhreinsun-
arvélar, sem þar eru í sambandi við geysistórt fugla-
sláturhús. Hafði annar l'orstjórinn þar boðist til að
gera tilraun með hreinsun æðardúns. Með mér var
maður af skrifstofu S. í. S., því þeir ætluðu að leggja
til dúninn, ef af þessu yrði. Þannig leist mér á þessar
vélar, að æðardúnn yrði aldrei fullhreinsaður í þeim
og sízt óskemmdur. En yngri forstjórinn var mjög
ákafur að gera þessa tilraun, sem hann sagðist þó
ekki geta gert fyrr en eftir nýjár. Ætlaði forstjóri
skrifstofu S. í. S., Óli Vilhjálmsson, að leggja til þessi
40 kg af óhreinsuðum dún, þó hann hins vegar væri
veiktrúaður eins og ég á nolhæfi þessara véla við
æðardúnshreinsun.
Það er því miður nokkuð mikið rétt í því, sem aðal-
maður fyrir „Nordisk Ferfabrik“ sagði, að æðardúnn
væri svo fíngerð vara, að hann yrði ekki lireinsaður
i þeim vélum, sem hreinsa fiður. Danir hreinsa Græn-
landsdúninn á grindum með selskinnsstrengjum. Má
líklega finna upp vélar til þess, en Danir vilja ekki
láta verkfræðinga í það, til þess er dúnmagnið frá
Islandi, 5000 kg á ári, of lítið.
I bréfi því, sem ég skrifaði varpbændum, greindi ég
frá því, að ég myndi vinna að æðarvarpsræktinni í
þremur höfuðþáttum:
1. Bættri dúnhirðingu og dúnverkun og svo iðnaði
í sambandi við dúnhreinsunarstöð, þar sem dúnn
væri einungis seldur úr landi, í nothæfum hlut-
um, sængum, teppum og hvílupokum.
2. Skipuleg eyðing þess vargs, sem verstur er æðar-
varpinu, en það er svartbakur.
3. Aukning og nýrækt æðarvarps með ungauppeldi,