Búnaðarrit - 01.01.1950, Blaðsíða 307
BÚNAÐARRIT
30.Í
í gegnum márga milliliði, sem allir vilja sinn ágóða-
hlut. í smásöluverzlun í útsölu, kostar pelsinn a. m. k.
þrefalt meira, en það sem framleiðandi hefur fengið
fyrir gæruna. Þetta var um verzlun og um það fyrir-
komulag, sem æskilegt væri að hún komizt í, þannig
að bændur fái greiðslur fyrir skinnin eftir gæðum.
sem aftur mundi mjög livetja þá til að framleiða betri
skinn. Við álítum að finnska féð hafi svo góða eigin-
leika til pelsskinnaframleiðslu, að við liöfum i ætt-
bókum sérstakan pelsslofn. Ef þær kindur sem teknar
eru í ættbókina hafa góða pelsull, koma þær í þennan
sérstaka ættstofn, þ. e. pelsstofninn, sem hefur sér-
lieitið pelsféð. Á þennan hátt er reynt að auka pels-
féð, og síðan með opinberum stuðningi reynt að kyn-
bæta það. 1 allri starfsemi sinni hefur Sauðfjárrælctar-
félagið unnið með pelsféð, en pelsstofninn var fyrst
opinberlega viðurkenndur árið 194(5. Ég er þess full-
viss, að eftir 10—20 ár verður hluti af finnska fénu
með meiri pelseinkenni en nú, og er það í samræmi
við þá stefnu, að endurbæta féð í þessa átt, sem liag-
fræðilega séð er bezt fyrir eigandann. Er þá pelsfram-
leiðslan þýðingarmikil í fjárrækt Finna, og hefur liún
sérstaka fjárhagsþýðingu fyrir fjáreigendur? Aðallil-
gangurinn með sauðfjáreigninni er að framleiða ull,
og ullarframleiðslan hefur mikla þýðingu, og að því
leyti, sem pelsframleiðslan ekki er lil fyrirstöðu ull-
arframleiðslunni, má viðurkenna pelsframleiðsluna,
mundu margir segja.
Þessi spurning krefst enn athugunar þegar rætt er
um sauðfjárrækt Finna. Ástæðurnar eru þannig, að
það er ullarframleiðslan fyrst og fremst, sem er or-
sök þess hversu margir hafa kindur, til að geta fengið
ull til eigin heimilisnota, og þó er ullin minnsti hlut-
inn al' heildartekjunum af sauðfénu. Það er kjötið og
skinnin, sem gefa mestar tekjurnar, eða 55—75% af
öllum tekjunum. Sennilegt er að svipuð séu þessi