Fróðskaparrit - 01.01.2005, Page 12
10
FRÆNDA-.L
Jd Od Se A8 JS HKg Srg
renna T T T T T j T
vera •l T T T T j T
ver T T T T T j T
æra -l T T T -1. j T
meira •l T T T T j •1.
armur T T T T T T T
emir T T T T T T -1.
arvur T T T T T T T
vers § g § g g § 5
darl T T T T T T -1.
vard T T T T T T T
art T T T T T T T
krakkur r r j r r r r
fremja r r j r r r r
prædika r r j r r r r
trumma r r j r r r r
Mynd 1
Mynd 1 vísir úrslitið av kanningini um framburðin av r í føroyskum. Bókstavirnir við stórum
yvireftir standa fyri fornavninum á heimildarfólkunum. Eitt hevjað d ella g er stytting fyri drongur
og genta.
Tað kann væl hugsast, at vit í føroyskum
hava tað gamla, gennanska [z] ljóðið, sum
var í eitt nú *armaz. Frá bendingarending-
inini spreiðir ljóðið seg og verður brúkt eis-
ini í eitt nú forljóði, millum sjálvljlóð og
síðst í orði í orðum sum renna, vera, ver,
har tað í fornføroyskum var eitt /j/, sbr. Sør-
lie (1965) og sitatið omanfyri.
Kanningin
Kanningin vísir greitt, at frá at vera ein
alveolarur-dentalur approksimantur [.i] er
framburðurin í dag retrofleksur (approksi-
mantur) [^J ímillum sjálvljóð, fremst í orði,
umframt at framburðurin er í orðum sum
ernir, vers, darl, vard, art, og eisini framm-
an fyri onnur hjáljóð: armur, arvur.
Eftir lokaljóð og trongaljóð fremst í orði
er framburðurin rullandi [r]. Tað kann stund-