Samtíðin - 01.06.1934, Qupperneq 24

SAMTÍÐIN
nefndu þeir Svíagíg. Stefán Ste-
fánsson, skólameistari, gat þá
strax til, að hér væru fundin hin
svokölluðu Grímsvötn, er gamlar
sagnir gátu um, en menn þektu
ekki hvar voru með vissu. Sömu
skoðun hafa þeir Jón Eyþórsson, _
veðurfræðingur, og Guðmundur
Einarsson, listmálari, haldið nú
f)-am og stutt.
Sumarið 1932 fór Englending-
urinn Roberts yfir Vatnajökul.
Hann hóf ferð sína að sunnan og
austan og hélt til Kverkfjalla og
síðan sömu leið til baka. Úr
rannsóknum þessa leiðangurs
hefir enn ekki verið unnið til
fulls. Á leiðinni hreptu þeir ó-
færð sakir krapa og vatnagangs.
Eins og lesendum Samtíðarinn-
ai’ er kunnugt, hafa tveir síð-
ustu leiðangrarnir til Vatnajök-
uls, sem ég hefi tekið þátt í,
báðir verið fai’nir í þeim tilgangi
að rannsaka hið nýafstaðna eld-
gos þai-. Frá ferðum þessum hafa
bæði blöð og ríkisútvarp flutt
fregnir, svo ég skeyti ekki um að
skýra hér frá gangi ferðanna
sjálfra, en mun nú fara nokkrum
orðum um gosið sjálft.
Þann 23. mars sl. þóttust ör-
æfingar sjá þess öll merki, að nú
myndi hlaups í Skeiðará vera að
vænta. Skeiðarárjökull hafði verið
furðu ókvr undanfarna daga, en
slík er venja hans á undan hlaup-
um. Næstu daga óx áin án þess
þó að verulegs hlaups yrði vart.
28. mars tók hún símastaurana
austan megin. Föstudaginn langa,
þann 30. mars, barst landssíma-
stjóra skeyti um það að hlaupið í
Skeiðarárjökli væri mjög vax-
andi; stórt útfall væri komið
vestanvert við Skeiðai’á; og
símalínan þaðan og að Skaftá-
fellsheiði umflotin vatni og' ís-
hrönn á ca. 6 km. breiðu svæði.
Einnig væri komið hlaup vestar á
sandinum, nálægt sæluhúsinu, en
ekki yrði séð hvað það færi yfir
Tjaldað á jöklinum