Samtíðin - 01.03.1943, Page 8
4
SAMTÍÐIN
VIÐHORF DAGSINS IV.
Frá sjónarmiði lögreglumannsins
Erlingur Pálsson.
ORÐIÐ LÖGREGLA mun frá upp-
liafi hafa hljómað fremur ó-
Jiægilega í eyrum flestra íslendinga.
Retta er þeim mun furðulegra, þar
sem orðið táknar eingöngu aðila, er
lieldur uppi lögum og reglu. Ýmsar
orsakir geta þó legið til þessarar and-
úðar, m. a. sú, að íslendingar voru
andvígir opinberu framkvæmdar-
valdi, meðan þeir réðu sínum eigin
málum sjálfir, og hitt, að þegar
framkvæmdarvaldið kom, var þvi
þvingað inn á þjóðina af erlendri í-
hlutun. Skyldi það framkvæma ýmis
kúgunarlög, sem þjóðin var oft næst-
um óskipt í andstöðu við.
Þegar ég gekk í lögregluna fyrir
23 árum, létu margir kunningjar
Eftir ERLING PÁLSSON yfirlögregluþjón
mínir undrun sína i Ijós yfir þessu
liltæki mínu og sögðu: „Ég er alveg
hissa á því, að þú skulir ætla að ganga
í lögregluna, því að þar eiga engir að
vera nema illmenni!“ — Þetta voru
fyrstu kvnni mín af almenningsálit-
inu gagnvart lögreglunni. Það gladdi
mig Jjví meira en lílið, er fáeinir
menn létu ánægju sína í ljós yfir
þessari ráðabreytni minni og töldu,
að hún mundi gela oi'ðið til eihhvers
gagns.
Oiðið iögregla er ungt og varla
eldra í ritmáli en frá því eftir miðja
lí). öld. Hinir fyrstu löggæzlumenn
hér voru eingöngu ráðnir til nætur-
vörzlu og kallaðir næturverðir eða
vaktarar. Skyldu þeir aðallega vera
til þess að vara menn við eldsvoða
og koma þannig í veg fyrir, að hann
Jjreiddist út, öllum að óvörum.
Nú er öldin önnur, því að nú er
Revkjavik orðin nýtízkuhoj'g, þar
sem að flestu leyti rikja sömu sjón-
armið og i erlendum stórhorgum.
Mðliorf dagsins frá sjónarmiði hins
reykvíska lögreglumanns er því að
flestu leyti orðið jafnvíðtækt og hins
erlenda starfsbróður hans. En hver
eru þá þessi sjónarmið? Þvi er örðugt
að svara i stuttu máli. Ég skal þó
leitast við að gera grein fyrir þeim
algengustu.
Lögreglumaðurinn verður að vera