Samtíðin - 01.03.1943, Page 11
SAMTlÐIN
7
nianija til starfs þeirra sé næstum eitt
og hið sama hvar á jörðunni, sem er.
Baráttan miðar enn að því að við-
lialda þeirri siðmenningu, er forðum
var grundvölluð á Sínaífjalli með
setningu hinna 10 boðorða.
í starfi sínu kynnist lögreglumað-
urinn mörgum viðkvæmum einka-
málum samborgara sinna. Hann
verður því að gæta ítrustu þag-
mælsku um allt nema það, sem skyld-
an býður honuni að semja slcýrslur
um eða skýra yfirmönnum sínum
frá. Þessi varúð er einkar nauðsyn-
leg í landi kunningsskaparins, þar
sem liver þekkir annan. En þó að
margt, sem kemur fram í starfi lög-
reglumannsins, veki undrun lians og
gremju vegna óvæntrar og ótrúlegr-
ar hegðunar ýmissa manna, þá revn-
ir það þó einna rnest á taugamar að
vera sjónar- og heyrnarvottur að því,
hve allt of mörg „fósturlandsins
Freyja“ liefur brugðizt lilutverki
sínu, síðan erlent herlið fluttist inn
í landið.
En lögregluþjónninn verður að
taka öllu, sem að höndum ber, með
fullri gætni og röggsemi. Starf hans
er fyrst og fremst í því fólgið að koma
í veg fyrir slys og afbrot, reikna út
með tilliti til fenginnar reynslu, hvað
skeð getur og afstýra óhöppum. Hann
verður einnig að ljósta upp um hinn
seka og draga hann til fullrar á-
byrgðar, þegar því er að skipta. En
afbrotamennirnir eru síður en svo ó-
vinir hans, heldur fólk, sem honum
er skylt að bera umhvggju fyrir og
sýna alla sanngirni eins og þeim, sem
honurn ber að vernda í starfi sínu.
Þegar á allt er litið, er lögreglu-
starfið ekki þunglamalegt, tilbreyt-
ingarlaust og kaldranalegt, heldur
margbreytilegt. Sífellt mótast svipir
þeirra raanna, er leika sorgarleik af-
brotanna með öllum sínum ástríðum
og ömurleik, i sál lögregluþjónsins
og varðveitast þar eins og svipmót
manna á plötu ljósm.yndarans.
Helgi frá Þórustöðum:
Jóna
Hjó bernskuljóðum lá þitt gamla bréf, •
sem lcngi hafði þögnum verið gist.
Ég las það í gær, því mér leiðist
stundum einum.
Ég Ias það og skildi ástir þínar fyrst.
Og síðan brot af sorg í hjarta ég hef.
Hvort ert þú mér um tíma og eilífð misst?
Þú líkist nú í hug mér bikar hreinum,
sem hafnaði ég, þó brjóst mín væru þyrst.
Á járnbrautarstöð.
Hann: — Við förum ekki inn i
aftasta vagninn, þvi að bar vilja
öll shjsin til.
Hún: — Af hverju er fólkið þá
að hafa þennan aftasta vagn?
Betlarinn: -— Kæra frú, ég hefi
ekki bragðað mat í margar vikur.
Frúin: -— Ágætt. Stína, vittu, livort
hann hefur lyst á hrossabuffinu frá
því í vikunni, sem leið.
Nýjunganna hag og háttu
hafðu þér til sparnaðar.
Alls staðar í iekann Iáttu
„Lyon“ vélaþéttingar.