Samtíðin - 01.06.1943, Blaðsíða 12

8
SAMTÍÐIN
Kjartan J. Gíslason frá Mosfelli:
•HahMoni ladlöfy
Oft ég heyri enn í gömlum lögum,
sem einhver knýr úr harmoniku sinni
glaða rödd frá löngu liðnum dögum,
lítil brot úr ævisögu minni.
Margt sveitaballið sé ég þá í anda,
sem sýnt mér það í nýrri kvikmynd væri,
sé litla skólahúsið hokið standa,
í höll sem breyttist við slík tækifæri.
*
Á fyrsta ballið, það er mér i minni,
í maí á einu af þessum köldu vorum,
ég léttur reið á gráu gæruskinni,
á gömlum klár, sem varla komst úr sporum.
Hann var á litinn alveg eins og nykur
með afar gilda, klunnalega fætur.
Ég hafði hlakkað til í tíu vikur
og tapað hálfum svefni margar nætur.
Og stundin kom með harmonikuhljóma,
og heimasætur stigu dansinn fríðar.
Aldrei sá ég ævintýraljóma
annan meiri á nokkrum dansieik síðar.
»
Það kvaldi mig þó fyrst, að ég var feiminn
og fann til þess, hvað ég var lítill snáði,
en brátt mér fannst ég eignast allan
heiminn,
er upp ég stúlku bauð, sem dansinn þáði.
En feimnin hvarf, og furðu mikið næmi
í fólum mínum leyndist, sízt ég gáði
i dansinum að dálitlu ósamræmi,
því dömunni ég varla í mitti náði.
*
Og daman mín var dís á peysufötum,
að dansa hafði ekki lært i skóla,
né gengið „rúnt“ á Reykjavíkurgötum,
hún reyndi ekki að eignast silkikjóla.
Við augum mínum silkisvuntan brosti
með sína ævintýrafögru liti.
Ég hugsaði um hina og þessa kosti
hennar, og af enni mér spratt sviti.
Ég vissi, að það var sólskinsheitur heimur,
sem hratt í litlu fangi mínu snerist,
að þar var landnám ekki ætlað tveimur
eða mörgum, svo sem stundum gerist.
*
Og áfrani tíminn ók sem lystikerra
í allavega færð, í þurrki og vætu.
Ég þóttist meira en bara brot úr herra,
í brjóst ég náði stórri heimasætu.
Við áslalífsins gátur varð ég gliminn,
hve gott á balli mundi lausn að finna.
En lítið styttist tilhlökkunartíminn
og tap á svefni gerðist ekki minna.
Og eftir böllin, — enginn fékk að vita
um ástand mitt, því ég var bara drengur. —
En þá var sál mín oft með háan hita
í hálfan mánuð, stundum jafnvel lengur.
QAMTÍÐIN þefur beðið íslenzkukennara
Ríkisútvarpsins, hr. Björn Sigfússon,
að rita fyrir sig allmargar greinar um
íslenzkt. mál. Munu þcssar greinar birt-
ast hér í ritinu framvegis undir flokks-
heitinu Tungan. Væntum vér þess, að hin-
ir fjölmörgu lesendur Samtíðarinnar lesi
þessar greinar með athygli, því að hér
er vissulega um mikilsvert efni að ræða.
Tunga vor er tvímælalaust dýrmætasta sér-
eign þjóðarinnar, og sjaldan eða aldrei
hefur oss verið það meiri höfuðnauðsyn
en nú að standa öll vörð um hana. Fyrsta
grein B.S. birtist í þessu hefti. Þá hefur
Samtíðin tryggt sér greinar frá ýmsum
öðrum snjöllum rithöfundum, er birtast
munu í næstu heftum ásamt fjölmörgum
þýddum úrvalsgreinum úr beztu erlendum
tímaritum. Oss væri kært, ef allir vinir
Samtiðarinnar um gervallt ísland legðust
á eitt um að útvega henni sem flesta nýja
áskrifendur á þessu ári. Væntum vér þess,
að er hún verður 10 ára um næstu ára-
mót., megi hún eiga því láni að fagna að
vera útbreiddasta tímarit þjóðarinnúr,.