Samtíðin - 01.07.1943, Side 8

4
SAMTÍÐIN
VIÐHORF DAGSINS VI.
Frá sjónarmiði ráðherra vorra
FÁ ORÐ í íslenzku máli sæla nú
á döguin almennari lítilsvirð-
ingu meðal góðra manna en orðið
pólitík, og varla verður oss svo litið
í sæmilegt stjórnmálablað, að ekki
komi þar fram, nú í bili, veruleg
andúð gegn miðstöð pólitíkur vorr-
ar, alþingi. Slíkt mat kemur sann-
arlega úr liörðustu átt. Á meðan
vér áttum í erjum við Dani, liöfðu
islenzk stjórnmál oft á sér virðu-
legan blæ, en síðan tekið var að
kljúfa þjóðina í núverandi flokka og
æsa menn til togstreitu og illinda inn-
byrðis, virðast ýmsir stjórnmála-
manna vorra smám saman liafa
misst sjónar á því, hvað þjóðar-
heildinni sé fyrir heztu. Loks var
svo komið, að alþingismenn voru
þess ómegnugir að skapa hér ríkis-
stjórn. Þá lók liinn ágæti ríkisstjóri
vor lil sinna ráða og valdi að flestra
dómi einliverja þá færustu menn,
sem völ var á, í stjórn landsins. Hin-
ir nýju ráðherrar fluttu um síðustu
áramót sína ræðuna hver og lýstu
þar viðhorfum sínum. í þessum ræð-
um kveður við annan og liressilegri
tón en vér höfum að undanförnu
átt að venjast frá liinum flokks-
bundnu stjórnmálamönnum vorum.
Samtíðin telur sér sóma að því
að laka hér upp nokkur orð úr ára-
mótaræðum ráðherranna af þeirri
einföldu ástæðu, að þar er sagt satt
og að þar er miðað við heill allrar
þjóðarinnar, en slíkt samrýmist
menningarlegri stefnu þessa óliáða
tímarits.— Forsætisráðherra, dr. jur.
Björn Þórðarson, komst þannig að
orði: „Vér verðum að sýna það í
verki, að vér metum þjóðarhag
meira en stundai'hag einstaklings-
ins og marka lionum því hæfilegan
bás. Ef fólkið, sem land þetta byggir,
skiptir sér í mannhópa, með ósam-
rýmanleg sérsjónarmið, sem hindra
það, að samstarf megi takast um
mál, sem allir sjá, að alþjóðarheill
er undir komin, þá missum vér sam-
úð vina vorra, sem svo mikið velt-
ur á að halda. Það kastar rýrð á
kynstofn vorn, sem vér verðum að
trúa á, að eigi enn eftir að inna
blutverk af liendi og geti skipað
rúm sitt með sæmd, livar sem hann
sezt á bekk með öðrum þjóðum.
Vér verðum að beita vitsmumun
vorum og siðferðisþreki á þann
veg, að enginn freistist til þess að
gera sér dælt við þjóðmenningu
vora. Fámennið leggur á oss þyngri
skyldur í þessu efni en nokkra aðra
þjóð.“ — Dómsmálaráðherrann, dr.
jur. Einar Arnórsson, sagði: „Vér
erum sem stendur fjárhagslegur
sjúklingur. Vér mundum hafa get-
að varið oss við sjúkdómnum að
mestu leyti, ef forráðamenn vorir
hefðu allir með viti og góðvilja stað-
ið saman um það. En venjulega er
liægara að verjast sjúkdómi, ef ráð