Fréttablaðið - 01.05.2010, Page 36

36 1. maí 2010 LAUGARDAGUR
Á RÖKSTÓLUM
Við hittumst á krúttlegu kaffihúsi í
miðbænum. Helga sest við borðið,
eins og kattliðugur jógi, með báðar
lappirnar í fléttu í kjöltunni. Fáir
geta setið svona sem hafa náð sex
ára aldri. Getur Haukur þetta?
Haukur: Ég er reyndar þekkt-
ur fyrir að sitja vandræðalega við
borð. Ég er alltaf með lappirnar út
um allt. En nei, ég verð að viður-
kenna að ég get þetta ekki.
Helga: Ég hef ekki misst liðleikann
frá því ég var krakki. Ég þarf ekki
að gera neitt til að halda þessu við.
Ég er fæddur jógi. Þegar ég var lítil
var ég eins og Dalaí Lama, píreyg
og dökk og sat alltaf svona. Og ég
geri það enn!
Haukur: Þetta er líka mjög kúl. En
ertu með fótaóróa.
Helga: Nei! Ert þú með fótaóeirð,
eða?
Haukur: Ég held það stundum. Afi
minn og alnafni er með þannig. Hjá
honum liggja bæklingar og útprent-
anir um fótaóróa og ég er alltaf að
lesa það og hugsa „ahhhh ég er með
svona“. Lappirnar fara stundum á
flug. En ég þarf bara að vera nógu
fullur þegar ég fer að sofa. Þá er
þetta allt í lagi.
Kunnuglegir ókunnugir
Haukur: Mér finnst ég hafa þekkt
þig frá barnæsku! Ég held ég hafi
oft vinkað þér þegar ég mæti þér
úti á götu.
Helga: Vinkaði ég ekki á móti? Ég
gæti reyndar sagt það sama um þig.
Þú gætir alveg verið í minni fjöl-
skyldu. Hvaðan ertu?
Haukur: Ég er frá Ísafirði.
Helga: Nú, nú. Ég er frá Snæfells-
nesi. Föðurfólkið mitt er úr Breiða-
fjarðareyjum.
Haukur: Vá. Tvöfaldur eyjabúi! Eiga
ekki eyjabúar að vera svo argir?
Helga: Jaaa, þetta er svolítið sér-
stakt fólk. Voða gáfað og viðkvæmt.
En þú ert frá Ísafirði segirðu. Hvað
heitir aftur ættin?
Haukur: Ég er örugglega ekki í
henni! Ég hef ekkert svona fínt nafn
eins og Blöndal.
Geimverurnar koma
Urðuð þið smeyk í síðustu viku,
þegar Stephen Hawking varaði
okkur við að tala við geimverur?
Helga: Ég fylgist vel með Stephen
Hawking. Og ég er alveg sammála
honum. Það eru hundrað milljarðar
sólkerfa – ekki hundrað milljónir –
hundrað milljarðar! Það væri nátt-
úrulega mikill hroki í okkur jarð-
arbúum að halda að við séum einu
lifandi verurnar í alheiminum.
Haukur: Þegar ég las þessa frétt
um Hawking varð ég mjög glaður.
Ég vil jafna þessu saman við það
þegar rannsóknarskýrslan kom út.
Þetta er nefnilega það sem ég hef
alltaf haldið sjálfur. Þarna er mín
trú staðfest af einhverjum æðislega
klárum gæja.
Helga: Já! Give me five! Mér finnst
þetta líka umhugsunarvert út frá
því hvernig við erum búin að fara
með jörðina. Hugsanlega eru þarna
úti einhverjar geimverur sem eru
búnar að fullnýta eða ganga frá auð-
lindum sinnar plánetu. Og við erum
alveg á sömu leið. Tökum dæmi um
gosið. Auðvitað hefur maður samúð
með bændunum og öllu fólkinu sem
ferðirnar röskuðust hjá. En þetta
minnkaði samt mengun í heiminum
heilmikið.
Haukur: Ég segi það fyrir mig að ég
hef enga sérstaka samúð með þeim
sem töfðust. Ef stærsti harmleikur-
inn í þínu lífi er að þurfa að bíða á
flugvelli þá hefurðu það bara ansi
gott.
Konan með kínverska hreiminn
Í vikunni bárust fréttir af breskri
konu sem fékk mígrenikast og vakn-
aði með kínverskan hreim. Hvernig
hreim mynduð þið velja ykkur, ef þið
þyrftuð að taka upp útlenskan?
Haukur: Hvernig getur maður talað
með kínverskum hreimi ef maður er
ekki kínverskur?
Helga: Það er nefnilega það dular-
fulla. Eru þetta geimverur? Nú er
ég ekki heilaskurðlæknir og get
ekki útskýrt þetta líffræðilega. En
kannski er þetta eitthvað karma! Ég
trúi á karmalögmálið.
Haukur: Ég líka!
Helga: Já, kannski er hún að fá eitt-
hvað til baka, blessuð manneskj-
an. Kannski hefur hún verið voða
fordómafull gagnvart Kínverjum!
Hún á eftir að vinna í þessu, læra af
þessu og verða betri á eftir.
Haukur: Ef ég mætti velja mér
framburð myndi ég velja að skrolla
og vera flámæltur. Þá myndu allir
örugglega halda að ég væri heimsk-
ur. Það er mjög gott ef fólk heldur
að maður sé heimskur því þá getur
maður gert það sem maður vill.
Helga: Og ofsalega skýrmæltur frá
Akureyri líka? Ég veit ekki hvað
ég myndi velja. En sem leikari get
ég auðvitað bara búið hreiminn til
ef ég stúdera hann nógu mikið. Ég
hef mjög gaman af því að stúdera
mismunandi hreim.
Haukur: Mig þyrstir í að vita hvort
þú stúderir fólk. Lendirðu til dæmis
í því að vera í matarboði og fylgist
af ákafa með fólki sem þú hittir, ferð
kannski að taka glósur?
Helga: Já, en ekki bókstaflega, með
glósubók og öllu. „It‘s all up here“
(bendir á höfuðið á sér). Ég tek eftir
andlitum og hvernig fólk tjáir sig og
svona, og gleymi þeim aldrei, þó ég
hafi síðast séð þau blindfull í partíi
fyrir tuttugu árum.
Forseti lýðveldisins
Finnst ykkur rétt að setja forsetan-
um siðareglur til að fara eftir?
Helga: Ég held það veiti ekkert
af því að setja þessu embætti, og
reyndar ýmsum öðrum, einhverjar
siðareglur.
Haukur: Finnst þér það? Ekki mér.
Mér finnst það ætti ekkert að þurfa
siðareglur fyrir forsetann. Segir það
sig ekki sjálft að forseti landsins má
ekki vera með galgopahátt?
Helga: Það er ýmislegt sem manni
finnst segja sig sjálft sem virðist
samt nauðsynlegt að setja ramma
utan um. Forsetinn er diplómat.
Mér finnst hann ekki hafa komið
fram sem slíkur í viðtölum undan-
farið. Hann segir „jú, ég er bara að
segja sannleikann“ en verður maður
ekki að kunna að segja sannleikann
á diplómatískan hátt, svona þegar
maður er diplómat?!
Haukur: Mér hættir nú til að verja
Ólaf Ragnar, af því hann er Ísfirð-
ingur. En forseti Íslands er ekki
stjórnmálamaður. Þið sjáið ekki
Elísabetu Englandsdrottningu
vera að tjá sig eitthvað um utan-
ríkismál Breta. Þetta eiga að vera
skrautverur og punt.
Í djúpum ess ká
Rökstólaparið er orðið óstöðvandi
í eldheitum umræður um hvernig
þurfi að stokka spilin upp á nýtt.
Haukur: „Hér hefur orðið til stjórn-
mála- og valdamannastétt sem er
kannski sérfróð í því að ná og halda
völdum, en er ekki umhugað um
annað en að skara eld að eigin köku.
Þetta fólk hefur alltaf eigin hags-
muni í fyrirrúmi og hefur engar
hugsjónir. Þessi hræbillega leit-
næntís framsóknarmennska hefur
skotið svo djúpum rótum að stund-
um veltir maður í alvöru fyrir sér
hvort blóðug bylting sé það eina sem
dugir til að ræsta hana út? Ég vona
ekki, en við þurfum í það minnsta að
losna við þetta lið hið fyrsta.”
Helga: Já, en svo er það smæðin.
Það verður alltaf þessi frændsemi
hérna. Myndi þetta ekki bara vera
nákvæmlega eins ef til dæmis þjóð-
stjórn kæmi saman? Þetta er bara
mjög mikil krísa!
Haukur: Skúli Þórðarson, vinur
minn, orðaði þetta vandamál ágæt-
lega í lagatexta: „Verst er sem best
er, hér ríkir klíka, best er sem verst
er, þú ert í henni líka.“ Um leið og á
að fara að hrófla við hlutunum þarf
að fara að skoða sinn eigin rann. Og
það er ekkert endilega allt fallegt
sem þar leynist.
Helga: Þess vegna held ég að við
þurfum að setja mörk, eins boring
og það er. Við þurfum bara að skil-
greina þetta allt saman upp á nýtt.
Vegna þess að við erum í djúpum
ess ká. Það er eina leiðin.
Haukur: Þurfum við bara að búa til
reglur um allt?
Helga: Já, sorrí, því við erum svo
mikil börn í okkur. Annaðhvort það
eða bara fullkominn anarkismi.
Haukur: Og akkúrat núna hækkar
verð á sígarettum og áfengi, þegar
menn þurfa hvað mest að drekka sig
og reykja frá þessari eymd!
Helga: Ég er ekki viss um að það
sé rétta leiðin til að vinna sig út úr
vandamálunum.
Lífið í miðbænum
Svo gæti víst farið að Björgólfur
Thor missi húsið hans langafa síns
að Fríkirkjuvegi 11. Margir vilja sjá
þar barnamenningarsetur. Hvernig
líst ykkur á það?
Helga: Hundrað prósent sammála!
Þetta hús er nefnilega svolítil ævin-
týrahöll.
Haukur: Ég líka. Við eigum ekki að
loka fínustu húsin okkar af, þannig
að fáir getu notið þeirra og kannski
leyft okkur hinum að koma inn af
og til, af góðsemi sinni og gæsku
hjartans. Þessu húsi á að halda við,
garðurinn á að vera opinn, þarna
má setja upp barnaleiksýningar
og barnabókasafn. Já, og auðvit-
að kaffisölu, þar sem maður getur
fengið kakó og pönnsur. En í þessu
samhengi – hvað finnst þér þá um
Heilsuverndarstöðina á Barónsstíg,
sem á nú að verða hótel?
Helga: Hótel?! Átti það ekki að verða
barnaskóli?
Haukur: Jú, en það gleymdist víst
að fá leyfi fyrir skólanum. En mér
finnst alls ekki það versta sem getur
komið fyrir þetta hús að verða hótel.
Laugavegurinn neðan Frakkastígs
er eiginlega bara dauður. En ef af
þessu verður þá mun maður sjá
menn þarna á vappi, á leiðinni í sund
og á kaffihús og svona.
Helga: Já kannski. En það þurfa
samt að vera reglur! Það má ekki
breyta húsinu of mikið. Er þetta
ekki verndað?
Haukur: Heyrðu, ég held þú sért
alveg alveg búin að selja mér þetta
með reglurnar!
Kattliðugur jógi án fótaóróa
Hauki Magnússyni, ritstjóra Grapevine, finnst hann hafa þekkt Helgu Brögu frá barnæsku og vinkar henni oft ósjálfrátt úti
á götu, þótt hann hafi hingað til ekki þekkt hana neitt. Hólmfríður Helga Sigurðardóttir fékk sér miðbæjarkaffi með málglöðu
rökstólapari helgarinnar, sem á það meðal annars sameiginlegt að sitja í undarlegum stellum við borð og trúa á tilvist geimvera.
ÞAÐ ÞURFA AÐ VERA REGLUR! Helga Braga leikkona hefur djúpan sannfæringarkraft. Það tók hana ekki því ekki lengri tíma en þann sem það tekur að drekka niður úr tveim-
ur kaffibollum að snúa Hauki Magnússyni, ritstjóra Grapevine, á sveif með þeirri hugmynd að íslenskt samfélag skorti átakanlega fleiri reglur. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Síðasta manneskjan sem ég heimsótti: Það voru þau
amma mín og afi á Kleifarveginum, en þangað (líkt og til
ömmu minnar og afa á Ísafirði) þykir mér óbærilega gott
að koma.
Síðustu góðu kaupin sem ég gerði: Ég er ekki frá því að
ég hafi aldrei nokkurn tímann gert góð kaup. En 12” G4
Powerbook-lappinn minn átti fjögurra ára afmæli um dag-
inn og virkar enn eins og draumur (reyndar mjög hikstandi,
beyglaður, rykugur draumur, en draumur samt). Það hljóta
að teljast góð kaup, af fartölvu að vera.
Síðasta sundlaugin sem ég fór í: Ég fór í laugina úti á
Seltjarnarnesi. Ætlaði að tékka hvort Ólafur Haukur Sím-
onar son væri þar, svo ég gæti snapað eiginhandaráritun á
Meiri gauragangur-bókina mína (sem ég var að endurlesa
á klóinu um daginn og er enn þá frábær) og líka gert upp
gamlar sunderjur milli hans og vinar míns.
Síðasta loforðið sem ég gaf: „Ég ætla aldrei – aldrei
– aldrei – aldrei – aldrei að verða eins og þeir.“
Síðasta bíómyndin sem ég horfði á: MOON, eftir Zowie
Bowie. Hún er frábær og ég mæli með henni. Svo eiga allir
að vera góðir við ketti, fólk sem er leiðinlegt við ketti er
glatað lið.
Síðast hjá Hauki
Síðasta manneskjan sem ég
heimsótti: Josy Zareen vinkona
mín og magadansari með meiru.
Síðustu góðu kaupin sem ég
gerði: Agalega fínir dansskór í
„Gula húsinu“ – svakalega fínn
afsláttur!
Síðasta sundlaugin sem ég fór í:
Grafarvogslaugin auðvitað.
Síðasta loforðið sem ég gaf: Einn
dagur í einu!
Síðasta bíómyndin sem ég
horfði á: Coco Avant Chanel með
Audrey Tautou.
Síðast hjá Helgu